Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ - Θ. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΣΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΜΑΣ

Είναι πολλές οι φορές που μια καλλιτεχνική παράσταση γίνεται μια καλή αφορμή για να σε κάνει νιώσεις λίγο ψηλότερα, λίγο πιο ευτυχισμένος, λίγο πιο τυχερός. Μια παράσταση που σε παίρνει από το χέρι, σε τυλίγει μ' ένα πέπλο μαγείας, ονείρου και φαντασίας και που σου ανοίγει έναν κόσμο διαφορετικό από αυτό που ζεις στην καθημερινότητά σου. Έναν κόσμο ποιητικό, έναν κόσμο ευγενικό, έναν κόσμο προβληματισμένο.
Τον τελευταίο καιρό ύστερα από τη σήψη που κυριαρχεί στην πολιτική ζωή, όπου- απ' ό,τι καταλαβαίνω με το φτωχό μου μυαλό -μια σπείρα εκβιαστών, δολοπλόκων και διεφθαρμένων πολιτικών, δημοσιογράφων και εκδοτών κυβερνούν αυτή τη χώρα, ένα συλλογικό αίσθημα μελαγχολίας μ' έχει κατακλείσει από παντού. Ακούω γύρω μου ανθρώπους που αγαπώ να μου λένε πως δεν είναι καλά. Χωρίς προφανή λόγο. Απλά δεν είναι καλά. Νιώθω μια απογοήτευση, μια αίσθηση προδοσίας, μια μαυρίλα να πλανάται πάνω από την πόλη σαν μια σκιά ενός απειλητικού τέρατος.
Ίσως να είναι αυτή η διάχυτη απογοήτευση της αποτυχίας της πολιτικής ζωής. Που μας κάνει να νιώθουμε μικροί και ασήμαντοι απέναντι σε συμφέροντα, κεφάλαια, μίζες, περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Ίσως πάλι, να φταίει αυτός ο παλιοχειμώνας που, παραπαίοντας, λίγο πριν τελειώσει μας βγάζει τη ψυχή. Δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω είναι ότι περίμενα πως και πως τη συναυλία Σαββόπουλου- Παπακωσταντίνου για να σπάσει αυτή η μαυρίλα μέσα μου και γύρω μου. Είχα επενδύσει πολλά. Και δυστυχώς δε πήρα πίσω τίποτα.
Καταρχήν, η συναυλία ξεκινάει με τους δύο τραγουδοποιούς επάνω στη σκηνή να ερμηνεύουν τα τραγούδια από τον καινούριο δίσκο του Θανάση στον οποίο τραγουδά ο Σαββόπουλος. Η ωρα είναι 10.30. Πολλοί πελάτες δεν έχουν έρθει ακόμα, άλλοι πηγαινοέρχονται, τα γκαρσόνια παίρνουν παραγγελίες, άλλα ήδη σερβίρουν. Επικρατεί ένα σούσουρο. Κι όμως οι καλλιτέχνες αυτή την ώρα συστήνουν μονοκοπανιάς όλο (!) τον καινούριο τους δίσκο. Που φυσικά ελάχιστοι είναι σε θέση να προσέξουν.
Καθώς προχωράει το πρόγραμμα διαπιστώνεις ότι τα τραπέζια είναι πάρα πολύ στενά, η πλάτη της καρέκλας σου σκουντάει με αυτή του από πίσω κι ότι δεν μπορείς να κάνεις βήμα.
Χωροδιάταξη που θυμίζει ευθέως λογική μπουζουκλερί. Και μάλιστα βηταδούρα.
Στη συνέχεια ο Νιόνιος αποχωρεί και ο Θανάσης μένει μόνος στη σκηνή. Γύρω του ένα ασφυκτικά γεμάτο νυχτερινό μαγαζί, όπου κάθε κεφάλι κοστίζει 45 ευρώ . Συνεσταλμένος και χαμηλών τόνων όπως είναι, μοιάζει σαν να τον έχουν κάνει με το ζόρι πρωταγωνιστή σε μια υπερπαραγωγή που ακόμα δεν έχει ξεκινήσει. Τραουδάει αρκετή ώρα, πολλά από τα γνωστά του τραγούδια. Ύστερα διάλειμμα. Στο 2ο μέρος ο Κιουρτζόγλου ο αφανής μαέστρος της ολιγομελούς μπάντας βγαίνει και "τζαμάρει" με τον κρουστό (μια φοβερή μορφή που παραπέμπει σε ινδό Σιχ). Κατόπιν εμφανίζεται ο Νιόνιος μόνος του τραγουδώντας τη θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνογλου και το Κιλελέρ! Ομολογουμένως δύσκολα τραγούδια. Το πρόγραμμα συνεχίζει ο Σαββόπουλος μέχρι που λίγο πριν το τέλος βγαίνει κι ο Παπακωσταντίνου και κλείνουν μαζί και θριαμβευτ ικά με τα τελευαταία 5-6 τραγούδια.
Έκανα την μικρή αυτή περιγραφή για να ασχοληθώ με την ησυχία μου με την ουσία :
1) Το πρόγραμμα έχει επίκεντρο τον Σαββόπουλο. Λογικό. Αυτός είναι ο Πατριάρχης (όπως τον εκφωνεί ο Θανάσης). Θα περίμενε κανείς ότι δυο μουσικοί-τραγουδοποιοί με τόση βακχική αντίληψη της μουσικής να αναπτύξουν διάλογο επάνω στη σκηνή, να ενώσουν τις μουσικές τους, να συνδιαλαγούν. Όχι να αναπτύσσονται 2 παράλληλοι μονόλογοι: "Εγώ τραγουδώ στο 1ο μισό, εσύ στο 2ο και ραντεβού 5 τραγούδια πριν το τέλος για να κάνουμε ένα καλό κλείσμο". Αυτό κατά τη γνώμη μου δεν λέγεται συνεργασία. Λέγεται συνύπαρξη, λέγεται φιλοξενεία, αλλά όχι σύμπραξη δυο μουσικών. Αυτό ήταν το κομβικό σημείο. Εδώ περιμέναμε να ακούσουμε θαύματα, ενορχηστρώσεις, παρεμβάσεις, επιρροές του ενός στον άλλο. Προσωπικά δεν άκουσα τίποτα. Κι εδώ χάθηκε καταρχήν η μαγεία. Άσε που τελειώσανε λίγο πριν τις 2.00 και μείναμε μπουκάλα Σάββατο βράδυ.
2)Οι μουσικοί υπηρετούν τη μουσική του Σαββόπουλου. Και το καταφέρνουν πολύ καλά. Σε καμία περίπτωση όμως δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των τραγουδιών του Παπακωσταντίνου; Αλήθεια που είναι τα πνευστά; Που είναι η 2η γυναικεία φωνή; Που είναι όλα τα Βασικά χαρακτηριστικά τους; Ίσως σ΄αυτό, για να μην είμαι εντελώς άδικος, να φταίει και ο χώρος: μεγάλος, κρύος, με τους κλασσικούς αεραγωγούς να τον διασχίζουν, δεν δημιουργεί ατμόσφαιρα. Μόνο ευχάριστο: τα ωραία γκράφιτι, που θέλανε να δώσουν την αίσθηση του δρόμου.
3)Γιατί ξεπετάνε έτσι τα νέα τους τραγούδια; Δεν τους ενδιαφέρει η νέα τους παραγωγή; Ή μήπως είναι σίγουροι ότι και αυτά θα αγαπηθούν όπως τα προηγούμενα και δεν τους νοιάζει ποιος και πως τα ακούει;
4) Ο Σαββόπουλος ξεκινάει με 2 έντονα πολιτικοποιημένα τραγούδια που σπάνια λέει ζωντανά. Και προς τιμήν του.Σε κάποια στιγμή ο Παπακωσταντίνου τελειώνοντας πετάει ένα: "άντε γαμήσου χαφιέ!". Πού τα λέει αυτά; Έχει πάρει χαμπάρι ότι το μαγαζί στο οποίο τραγουδάει είναι απαράδεκτο; Ότι μας στοιβάζει σαν τα ζώα για να "βγάλει" κάτι παραπάνω, εξευτιλίζοντας κάθε έννοια ανθρωπιάς, παροχής υπηρεσιών, εξυπηρέτησης και σεβασμού απέναντι στο πελάτη. Ε, ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΠΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ! ΤΗΝ ΒΑΡΕΘΗΚΑ! ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ. ΚΟΨΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΕ ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΟΠΟΙΟ ΚΙΛΕΛΕΡ ΘΕΣ. ΒΓΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ! ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ.
Ειδικά αν το συγκεκριμένο σχήμα ή κάποιος από τους τραγουδοποιούς παίρνει ποσοστά από τα έσοδα θα έπρεπε να το είχε ήδη κάνει.
Αλλιώς τραγουδήστε το "Μία η Άνοιξη" και μη μιλάτε καθόλου.
Να σημειώσω εδώ ότι στην παρέα μας ήταν η Τ., η ιδιοκτήτρια του θεάτρου Χώρα, η οποία με νοσταλγία θυμόταν τότε που ο Παπακωσταντίνου τραγουδούσε στο δικό της χώρο, που της είχε πει ότι "εγώ δεν θα τραγουδήσω ποτέ σε μαγαζί με ουίσκι". Η αλήθεια είναι ότι για όσους τυχερούς είχαμε πάει στο Χώρα , πριν 4-5 χρόνια, η αλλαγή αυτή στάσης είναι τρομακτικά μεγάλη και άσχημος οιωνός .
5) Τί ανάγκη έχει ο Κιουρτζόγλου να βγει και να τζαμάρει; Για να κάνει επίδειξη ότι ξέρει μουσική; Το ξέρουμε όλοι πόσο καλός είναι. Μουσική όμως δεν είναι μόνο επίδειξη. Ας το καταλάβουν αυτό εδώ στην Ελλάδα οι επίγονοι του Χατζηδάκι. Και στο φινάλε δεν πλήρωσα 100€ για να παρακολουθώ κανέναν Κιουρτζόγλου να κάνει ένα εντελώς αναμενόμενο τζαμάρισμα, ούτε καν για 3 λεπτά.
6)Η αντιμετώπιση από τους υπεύθυνους του χώρου προς τους πελάτες ήταν απαράδεκτη. Φίλος σε διπλανό τραπέζι παρήγγειλε μπουκάλι ουίσκι στις 1.30, χωρις να τον προειδοποιήσουν ότι στις 2.00 το πρόγραμμα τελειώνει. Αποτέλεσμα;Ακόμα κλαίει η παρέα του τα 160€ . Αλλο παράδειγμα: Είχα δώσει το αυτοκίνητό μου στο πάρκινγκ. Όταν βγήκα με περίμενε κλήση για παράνομο παρκάρισμα!!!!!!!!!Είδα κι επαθα, ύστερα από 1 ώρα, για να πάρω τα λεφτά της κλήσης (και αυτά τα μισά μόνο!) κι αφού άδειασε πρώτα όλο το μαγαζί.

Συμπέρασμα: Αν ήθελα λογική και αισθητική μαγαζιού μπουζουκιών θα πήγαινα στα ορίτζιναλ μπουζούκια. Εκεί θα έδινα τα ίδια λεφτά, θα έβλεπα και κανένα μπουτάκι και θα έμενα μέχρι το πρωί.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Θ. Παπακωσταντίνου είναι ο καλύτερος μουσικός της δεκατείας και ο Σαββόπουλος το ιερό τέρας. Απλά ύστερα από το Σάββατο το βράδυ θα κλείσω πάλι τα αφτιά μου και θα γυρίσω εκεί που ανήκω. Θα ξαναμείνω πάλι μόνος. Γιατί δεν θέλω να δω το γαμημένο dvd!

66 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

τελικά, όσο και να το αρνείσαι, είσαι αθεράπευτα ρομαντικός!
δεν έχεις καταλάβει ποιον "θεό", υπηρετούν όλοι αυτοί που διατείνονται για αξίες και ποιότητες? τι περίμενες? ο σαββόπουλος είχε την καλομοίρα μέσα στην τούρτα...δεν ήταν επαρκές δείγμα αυτό για το τι μέλλει γενέσθαι? όσο για τον παπακωνσταντίνου...ας μείνει στη λάρισσα,καλύτερα από μακριά κι αγαπημένοι...
γιατί σε λίγο θα βλέπουμε όλοι τους τέως "αγγέλους" μας, που τους πιστέψαμε και κρατηθήκαμε πάνω τους,έκπτωτους και θα ψάχνουμε σίγουρα εκείνο το ελικόπτερο που έλεγες για να μην ενδώσουμε σε μια απαξίωση όχι μόνο για κείνους αλλά χειρότερα... ν' αποστρεφόμαστε τις ίδιες μας τις επιλογές...
και σχετικά με τέτοιου τύπου εναλλακτικές συνεργασίες...άστο καλύτερα...όσο περνούν τα χρόνια τόσο απογοητευτικότερες...
αυτό που μένει τώρα είναι να δούμε και τον μάλαμα σε ανάλογες "δύσμορφες" μουσικές σκηνές...
τώρα τέλος...

ξανθίππη είπε...

καλησπέρα, παράξενε φίλε...
Τι απογοήτευση..! Και τον περιμέναμε πως και πως τον Θανάση, ρε γαμώτο! Καλά, τον Σαββόπουλο τον έχω δει 4-5 φορές στο παρελθόν και ψιλοαπογοητεύτηκα με την επικείμενη συνεργασία και τελικά όχι αδίκως απ΄ότι ισχυρίζεσαι... Τι κρίμα... Πάντως, όπως και να' χει θα πάω μια βολτούλα σύντομα και θα ανταλλάξουμε απόψεις...
Όνειρά γλυκά (και αισιόδοξα, ε;)...

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Καλησπέρα Φαίδρα.
Τότε με την Καλομοίρα είχαμε γελάσει. Είπαμε παππούς είναι ξεμωραίνεται που και που. Τώρα πλέον δείχνει ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η αρπαχτή. Λες και τα έχει ανάγκη.
Όσο για τον Θανάση, πέρασε πολύ γρήγορα την άλλη όχθη. Ελπίζω να γυρίσει πίσω.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Ξανθίππη:
Περιμένω να μου πεις και συ τη δική σου άποψη.Πάντως ο Σαββόπουλος στο πρόγραμμα είναι πολύ καλύτερος. Υπερέχει του Παπακωσταντίνου ως περφόρμερ ξεκάθαρα. Για την ακρίβεια θα μπορούσε να παίζει μόνος του.
Επίσης όνειρα γλυκά.

Ανώνυμος είπε...

ξέρεις γελάω, γιατί θυμάμαι από μια γενιά πίσω και βάλε, το ίδιο ακριβώς σχόλιο, μετά από παράσταση του Δ.Σ., κι ας δίνονταν σε μπουάτ μυσταγωγικού τύπου, πάμφθηνες. ίδια γεύση, έπαρση, και ίδιο διαολεμένο νεύρο στη μουσική, ιδιοφυείς και χαρακτηριστικοί στίχοι, που θες δε θες σε σημαδεύουν, στίχοι που συμπλέχτηκαν με την Ιστορία, αλλά και τις μικρές ιστορίες. και παντα του, όπως το περιγράφεις, εκτιμών, αλλά σταθερά απέναντι από τους νεότερους που συμπλέει, τους επισκιάζει, στη σκηνή. και σε καφενεία που τον πετυχαίνω, έτσι φέρεται, θαρρείς και τίποτα ποτέ δεν αρκεί, "ενας κόμπος απ΄την αρχή", αντιλέγει το "όμορφα παλιώνουμε όπως μεγαλώνουμε".

Βάσσια είπε...

Ελκυστή, απ' ότι κατάλαβα..... αποτύχαμεν.....
Να σου πω την αλήθεια μου, ο Διονύσης ο Σαββόπουλος δεν είναι αγαπημένος μου.
Δεν κρίνω την αξία του, αλλά δεν μου άρεσε ποτέ ιδιαίτερα (ελάχιστα τραγούδια του).
Ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου, άλλη υπόθεση.... μου κάνει.
Όμως δεν σημαίνει ότι μαζί οι δυο τους θα έδεναν.
Συμβαίνουν αυτά....... θα τα ξεχάσεις. :-)
Προσοχή μην κυλήσεις και δεις το dvd. :-) ;-)

nomansland είπε...

Δε θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο...

...ο Σαββόπουλος για μένα είναι ένας ωραίος παππούς...είναι απίστευτος ο τρόπος που σε παρασέρνει σε αυτές...τρομερός παραμυθάς...αλλά μέχρι εκεί...αναρωτιέμαι πόσα χρόνια έχει να βγάλει καλό δίσκο...άξιο του ταλέντου του εννοώ...όσο για την 'κονόμα' μαζί με το κούρεμα το '89...μου φαίνεται ότι κούρεψε και την ψυχή του...

ο Παπακωνσταντίνου τώρα...τι να πεις...τον δάγκωσε η μαρμάγκα....ελπίζω να μην τον φάει τελικά...

nomansland είπε...

***είναι απίστευτος ο τρόπος που λέει ιστορίες και σε παρασέρνει σε αυτές...

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Maria i:
Από το γέλιο σου Μαρία δεν γλυτώνει εύκολα κανείς!
Έχεις απόλυτο δίκαιο. Ο Σαββόπουλος έχει αυτούς τους διαολεμένους στίχους που δεν σε αφήνουν σε ησυχία. Τους έγραψε και τέλειωσε. Από τότε δρέπει καρπούς και δάφνες. Και πάντα με το στυλ και το ύφος του ξερόλα. Γαμώτο.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Βάσσια:
Μέσα στο γενικό πολιτικο-κοινωνικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί πίστευα πως αυτοί οι δύο θα έκαναν μια πολύ καλή δουλειά.Δεν εννοώ επαγγελματική.Καλλιτεχνική. Αλλά τίποτα. Κι αυτοί, προχειρότητα κι αυτοί, αρπαχτή.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@nonmansland:
Από μια ηλικία και μετά οι τραγπουδοποιοί δύσκολα βγάζουν καλό δίσκο. Είναι η εγγενής αδυναμία του τραγουδοποιού. Παγκοσμιώς. Όχι του μουσικού. Του τραγουδοποιού. Αυτού που τα τεχνικά του μέσα και η έκφρασή του
περιορίζονται σ' ένα τραγούδι. Γι αυτό και δεν μ΄ενοχλεί το γεγονός ότι έχει να βγάλει καλό δίσκο 20 χρόνια. Μ' ενοχλεί όμως που πουλάει επανάσταση για να πάει μαζί με το ρεύμα. Αυτό το λέω κακοήθεια και οπορτουνισμό.

Όντως, έχει ένα τρόπο να διηγείται ωραίες ιστορίες. Και;

Ανώνυμος είπε...

Καλέ μου, ελκυστή, αν και με πολλά από όσα γράφεις συμφωνώ (ειδικά με την αντιμετώπιση από τους ιθύνοντες του χώρου και το ότι δεν υπήρξε όσμωση -αν χρησιμοποιώ σωστά τον όρο- μεταξύ των δύο τραγουδοποιών), νομίζω ότι θα διαφωνήσω στο γενικό συμπέρασμα, καθώς εμένα το πρόγραμμα μου άρεσε πολύ, παρά τις σοβαρές του αδυναμίες. Αδυναμίες που δεν οφείλονταν, κατά τη γνώμη μου, τόσο στην προσέγγιση της συναυλίας από τους καλλιτέχνες αλλά από το κοινό.

Η ιδέα της παρουσίασης των καινούργιων τραγουδιών στην αρχή, ήταν, νομίζω, αγαθών προθέσεων (αν την ερμήνευσα σωστά και με το βαθμό αυθαιρεσίας που ενέχει εξ ορισμού η απόπειρα αναζήτησης του κινήτρου πίσω από το εγχείρημα, όταν έχεις ως δεδομένο μόνο το αποτέλεσμα), διότι στην αρχή το κοινό που παρακολουθεί τους συγκεκριμένους τραγουδοποιούς (για τους υπόλοιπους είναι όλα καινούργια)είναι ξεκούραστο και κανονικά είναι πιο εύκολο να παρακολουθήσει το στίχο καιτη μουσική, να εισαχθεί ομαλά στο κλίμα των πολύ ιδιαίτερων αυτών τραγουδιών, χωρίς να νοθεύεται η ξεσηκωτική ατμόσφαιρα των γνωστών τραγουδιών που ακολουθούν.

Πλην όμως, η ωραία αυτή ιδέα αυτοκτόνησε στην εφαρμογή της (όπως τόσες και τόσες άλλες, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα...), αφού δεν είχαν ληφθεί υπόψη ορισμένα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αποτελούν το φανατικό κοινό των δύο τραγουδοποιών.

Και εξηγούμαι: η σαββατιάτικη έξοδος για τον αθηναίο είναι αυτοσκοπός, ακόμα κι αν παει στο μέγαρο. Συνεπώς, κριτήριο για την προσέλευσή του δεν είναι η ακρίβεια, αλλά καθεαυτό το γεγονός της άφιξης στον τόπο διασκέδασης. Όταν λοιπόν πληροφορείται ότι το πρόγραμμα αρχίζει στις 10:30 και πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο στις 10, την πληροφορία αυτή την καταχωρίζει ως ενδεικτική ώρα προσέλευσης (εμού μη εξαιρουμένης) και "δε βαριέσαι, ένα σάββατο βγαίνουμε, δεν θα αγχωθούμε, σιγά μην ξεκινήσουν στην ώρα τους". [Και όμως, ξεκίνησαν κατά τις 10:40 (κοίταξα ρολόι). Το κοινό παρ' όλα αυτά συνέχισε να έρχεται μέχρι τις 11:30.] Αφού φτάσει στο μαγαζί και οδηγηθεί στο τραπέζι, θα κάνει δέκα ώρες να τακτοποιηθεί, θα γκρινιάξει για τη θέση του τραπεζιού, για τη θέση του ίδιου στο τραπέζι ["δεν βλέπω τίποτα, γιατί ο algernon κάθισε μπροστά μπροστά, μα καλά πού τα βάζουν τα τραπέζια, σιγά τον ωραίο χώρο, πάλι ο ένας πάνω στον άλλο είμαστε, δεν πηγαίναμε στο χατζηγιάννη"], φροντίζοντας να καταστήσει συγκοινωνούς αυτών του των σκέψεων και τους υπολοίπους του τραπεζιού, οι οποίοι μάλλον θα συμφωνήσουν και θα γίνει μια μικρή συζήτηση γύρω από το θέμα εν μέσω προγράμματος. Στη συνέχεια, θα πούνε λίγο τα νέα με την παρέα (σε περίπτωση μεγάλης παρέας αυτό παίρνει κανένα μισάωρο), αν είναι και κανένας άγνωστός του στο τραπέζι, θα φροντίσει να κοινωνικοποιηθεί, αναφέροντας εν τάχει το βιογραφικό του και ζητώντας και από τον άλλο να κάνει το ίδιο ("και από που γνωρίζεστε με τη Σούλα -σσ. η Σούλα είναι ο συνδετικός κρίκος-, α! εμείς ήμασταν μαζί στο νηπιαγωγείο, άκου τι είχε γίνει κάποτε...") και μετά θα παραγγείλει- αν η παρέα έχει παραγγείλει ήδη, όλο και κάτι θα διαπιστώσει ότι λείπει και θα το ζητήσει σηκωνόμενος και όρθιος, αν χρειαστεί, αδιαφορώντας για το αν κρύβει τη θέα στους από πίσω πάνω στο καλύτερο.

Μ' αυτά και μ' αυτά, κατά το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος είχε μια βαβούρα απίστευτη και πνίγηκε οποιαδήποτε πρόθεση μέθεξης (το γεγονός της συνεχούς αλλαγής των τασακίων και των δοχείων με τον πάγο έπαιξε και αυτό το ρόλο του στην καταπόντιση οποιασδήποτε διάθεσης να μεταστείς σε μια άλλη διάσταση). Μετά ήρθε το διάλειμμα. Αντε πόση ώρα μέχρι να μαζευτούμε πάλι και μετά τελείωσε, αφήνοντας μια αίσθηση ανικανοποίητου, που λες κι εσύ, ελκυστή μου.

Συνεπώς, καταλήγω μάλλον στο συμπερασμα ότι
α) το κοινό συμπεριφέρεται σε όλους τους χώρους όπου σερβίρονται ποτά και υπάρχει σκηνή σαν να είναι στα μπουζούκια, ειδικά σάββατο βράδυ
β) οι ιθύνοντες και το προσωπικό των χώρων όπου σερβίρονται ποτά και υπάρχει σκηνή συμπεριφέρονται σαν να διευθύνουν ή να εργάζονται στα μπουζούκια
γ) αν κανείς δεν θέλει να κάνει συναυλία στο Λυκαβηττό (πράγμα απολύτως λογικό μέσα στο καταχείμωνο), στο μέγαρο ή στο παλλάς, πρέπει να προσαρμόσει το πρόγραμμά του στα παραπάνω δεδομένα .

Ζητώ συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου με το γιγάντιο σχόλιο και θέλω να σου θυμίσω την πρόσφατη επίσκεψή μας στο ο-θεός-να-το-κανει θέατρο στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας, όπου οι συνθήκες ήταν πολύ χειρότερες (και επικίνδυνες) -θα προτιμούσες να τραγουδούν εκεί;

Chryssa είπε...

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩ...
ΘΑ ΠΑΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΜΠΟΡΩ. ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΑ ΛΙΓΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ.

ΦΙΛΙ
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

philemon είπε...

"Τραγούδι τρύπιο και στιχάκι μπαλωμένο
πού θα με κρύψεις, πες μου πού
ακούω φωνές από παντού
και φοβάμαι το καημένο."

Δεν υπολόγιζα ότι θα ζούσα τη χαρά να ακούσω το Σαββόπουλο να λέει ζωντανά αυτό το τραγούδι (κι άλλα αρκετά) μπροστά μου με τον εντατικό αυτό τρόπο, σχεδόν αποκαλυπτικά.

Η θεωρία μου είναι ότι ο Διονύσης, γέρος σχεδόν πια - 64 - λυτρώθηκε από το βάσανο της δημιουργίας κι αφέθηκε να επισκεφθεί το παλιό του υλικό. Ο ΔΣ όμως δεν αφήνεται ποτέ. Είναι ένα τέρας ελέγχου, μελετά τα πάντα και έχει σκηνοθετημένα ακόμα και το εκλαμβανόμενο ως πιο αυθόρμητο στοιχείο της παράστασής του. Εκεί ξεπερνάει ακόμη και τον Ξυδάκη, ο οποίος φαίνεται πόσο ελεγχόμενα και μελετημένα έχει τα πάντα.

Την πυρκαγιά που έχει ξεσπάσει και είναι ο ΔΣ μαινόμενος μπροστά στο υλικό του την είδαμε σε άλλες διαστάσεις και στον Πυρήνα πέρσι. Αριστουργηματικό.

Ο Θανάσης ατύχησε να βρεθεί μπροστά στο τσουνάμι κι ήτανε στην παράσταση σαν λοχαγός εξ εφέδρων μπροστά στο Ντε Γκολ. Τον αγαπάμε όσο λίγους. Ανακαινίζει την -μείζονα- τέχνη του τραγουδιού μας όσο κανείς τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι όλα ίδια όμως. Και είδαμε αυτό που ξέραμε. Ότι ο Θανάσης έγινε μεγάλος και φάνηκε η γκάμα του όταν άφησε μεγάλους μουσικούς και παραγωγούς να συνδιαλαγούν με το υλικό του - Παπαδόπουλος, Μπαντούκ, Αγγελάκας, Χαρμπίλας, Καργιωτάκης...-. Με αυτή την ορχήστρα έπαιζε εκτός έδρας ο ΘΠ.

Για να κλείνω: Ήταν μπουρίνι ο Σαββόπουλος και βάρκα ο Παπακωνσταντίνου. Κάθε ένα χώρια είναι μια χαρά, αλλά η παρέα τους είναι ασύνδετη συναυλιακά, ειδικά με τον ψιλοπρόχειρο τρόπο που έγινε.

Να πάτε να τη δείτε την παράσταση. Δεν έχετε ξαναδεί Σαββόπουλο έτσι, εκτός αν είστε πενηντάρηδες.

Είναι μπουζούκια το Πόλις; Μάλλον, και όχι ιδιαίτερα καλά, αλλά όπου και νά'παιζε, πάλι καλά θα ήταν. Ο ήχος είναι άριστος ωστόσο κι εγώ ηττήθηκα από τα άριστα γκράφιτι στους τοίχους. Μου φάνηκαν απόλυτα συναφή με τους δύο. Ίσως το μόνο που το δήλωνε τόσο σθεναρά αυτό εκεί μέσα.

Locus Publicus είπε...

Φίλε Παράξενε Ελκυστή, διάβασα με πολύ ενδιαφέρον αυτά που γράφεις. Η αφήγησή σου απεικονίζει και τη δική μου εμπειρία όταν πρίν απο δύο χρόνια ήρθα στην Αθήνα με μερικούς φίλους, σε ένα ταξίδι αστραπή για μιά εβδομάδα, με σκοπό να επισκεφτούμε μουσεία και αθηναικούς χώρους το πρωί, και μουσικάδικα το βράδυ.

Σε τρία προγράμματα που είδα, η ίδια σκηνή. Ο ένας πάνω στον άλλο απο τις 10μμ, ενώ το πρόγραμμα άρχισε μετά τις 11, μέσα σε φωνές και σερβιρίσματα. Σε μία περίπτωση, αυτός που μας έκλεισε το τραπέζι ζήτησε 50 ευρώ για να μας βρεί καλύτερο (απορώ αν οι καλλιτέχνες τα γνωρίζουν αυτά).

Εχουμε αναπτύξει ενα είδος μουσικής εκδήλωσης στην Ελλάδα που δεν το κατανοώ απόλυτα. Να τραγουδούν άνθρωποι τη στιγμή που ο άλλος μιλάει, καλαμπουρίζει και τσουγκρίζει ποτήρια. Ισως κάνω λάθος αλλά για θα προτιμούσα ένα άλλος είδος προσέγγισης.

Στον Σαββόπουλο προσωπικά χρεώνω μια αναμφισβήτητα πρωτοπορειακή μουσική πορεία με τρία αριστουργήματα (Μπάλλος, Βρώμικο Ψωμί και Ρεζέρβα). Καλές και άλλες παραγωγές, εντούτοις ο Νιόνιος τώρα είναι κατα τη γνώμη μου στο κατεστημένο. Για τον Παπακωνσταντίνου δεν γνωρίζω πολλά πράγματα.

Εν ολίγοις συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου (έλλειψη δεύτερης φωνής, μή συνεργασία, σόλο Κιουρτζόγλου χωρίς νόημα). Η κατάσταση νομίζω πως έχει πιά φύγει απο τα χέρια των τραγουδιστών και βρίσκεται στους μαγαζάτορες.

Οσο για την κορώνα "άντε γαμήσου χαφιέ!", μου θύμισε μια συναυλία του Νταλάρα στην Αμερική που όταν βγήκε στην σκηνή θεώρησε πως έπρεπε να πεί και κάτι το αντιαμερικάνικο, πράγμα που ίσως συνηθίζει στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα ήταν μια βροχή απο μπινελίκια απο την πλατεία, που παραλίγο να διακόψει την συναυλία. Απο τότε, άργησε πολύ να ξαναεπισκεφτεί την ομογένεια.

Βερενίκη είπε...

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για το λεπτπτομερές και ακριβέστατο σχόλιο. Δε θα σταθώ στο μαγαζί και στο σέρβις γιατί τα ματάκια μας έχου δει και χειρότερα και όχι μόνο στα μπουζούκια.Θα σταθώ όμως στην αίσθηση που μου άφησαν οι δύο καλλιτέχνες όταν τελείωσε το δήθεν πρόγραμμα. Σεξ χωρίς κορύφωση!!! Το 1997 είδα το Θανάση για πρώτη φορά στο "Εναλλάξ" στη Φωκίωνος. Με τους 2 πρώτους δίσκους του μόνο και τον Μιχαήλ (από την Αγία Νοσταλγία) για πρώτη και δεύτερη φωνή. 50 άνθρωποι όλοι κι όλοι μαζί με τα γκαρσόνια. Αυτή τη μέθεξη ακόμα την ψάχνω...

Hypocrite lecteur είπε...

Πόσο εύκολα διολισθαίνουμε σε ένα νιχιλισμό οι απογοητευμένοι... Φίλε Παράξενε, έδωσες το στίγμα ολόσωστα. Η λούμπα είναι μεγάλη και την έχουν περάσει όλοι οι ουσιαστικοί καλλιτέχνες (Θύμαστε τον Ιωαννίδη στο Γυάλινο;) Αλλά ας πάρουμε τις ευθύνες μας και εμείς. Αλήθεια τί περιμέναμε πηγαίνοντας; Κανένα underground μαγαζί; Κανά κουτούκι; Τον Παπακωνσταντίνου να καθαγιάζει τον χώρο και να υπερίπταται της πραγματικότητας; Όχι βέβαια. Εγώ είδα ακριβώς αυτό που περίμενα. Όσο για τον Σαββόπουλο, τον συνθέτη λέω, πέθανε. Έτσι κι αλλιώς κωλόπαιδο ήταν και τότε, απλώς ακτινοβολούσε ευφυία. Ευτυχώς έχουμε έναν ολόιδιο performer που λέει τα τραγούδια του με ωραίο τρόπο. Και τελείωσε το θέμα.

Ανώνυμος είπε...

Καλώς σε βρήκα Παράξενε Ελκυστή.
Πολύ ωραίο το μπλογκ σου.
Απ' όταν άκουσα πως ο Παπακωνσταντίνου ετοιμάζει δίσκο με τον Σαββόπουλο, με ζώσανε τα φίδια. Είμαι πολύ περίεργος ν' ακούσω τα τραγούδια.
Πέρσυ είχε εμφανιστεί στο Ρέθυμνο (ο Θανάσης) σ' ένα τέτοιου τύπου μαγαζί αλλά όχι και τόσο τραγικό όσο αυτό που περιγράφεις, ούτε και τόσο ακριβό. Ήταν καταπληκτικός, μέχρι τις 4 το πρωί. Επειδή ξέραμε της παρέας ότι συνεργάζεται με το Χαρούλη τον οποίο πολύ αγαπούμε του είπαμε στο τέλος "Να μας προσέχεις το Χαρούλη"
Φέτος το Δεκέμβρη στον ίδιο χώρο εμφανίστηκε ο Χαρούλης.Ξέροντας για τη συνεργασία με το Σαββόπουλο,είπαμε του Χαρούλη την περσυνή ιστορία και καταλήξαμε: "Να μας προσέχεις τον Θανάση"
Ξέρω πάντως πως κι ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου είναι προβληματισμένος με αυτή τη συνεργασία και το έχει συζητήσει παρα πολύ, με φίλους και συνεργάτες.
Ας μη του την πέσουμε ακόμα.
Ας ελπίσουμε πως αυτή η κοινή εμφάνιση ήταν μια κακή στιγμή στην ιστορία του, απ' αυτές που κάθε καλλιτέχνης δικαιούται να έχει.
Ας ελπίσουμε.

Βάσσια είπε...

Είναι προφανές ότι όλα πλέον επηρεάζονται και κυλούν προς την ίδια κατεύθυνση φίλε μου Ελκυστή.
Φυσικά θα υπάρχουν και εξαιρέσεις που θα επιβεβαιώνουν τον κανόνα, ο οποίος κανόνας ήταν κάποτε η εξαίρεση.
Πάντως, λαμβάνω αφορμή και λέω ότι ο καλλιτεχνικός κόσμος θα έπρεπε- όφείλει- να δώσει ένα άλλο στίγμα.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Αγαπητή Πυργοδέσποινα:
Νομίζω ότι το κοινό των δύο αυτών τραγουδοποιών δεν ανήκει στην κατηγορία που τόσο γλαφυρά και επιτυχημένα περιγράφεις. Αν και πλέον έχουμε χάσει τις ιδιαίτερες ταυτότητές μας κι έχουμε γίνει αχταρμάς. Πιθανόν όμως στο ίδιο το κοινό να παρείσφρησαν θαμώνες των διπλανών μπουζοκομάγαζων και να χάλασαν την εικόνα.
Είσαι πολύ καλή όταν δέχεσαι τις αγαθές προθέσεις των κατηγορ..εννοώ των καλλιτεχνών αλλά εγώ δεν μπορώ νατις δεχτώ. Γιατί τις εντάσω στο γενικότερο πλαίσιο της αρπαχτής: "Διαφημίζουμε δεξιά - αριστερά τα νέα τραγούδια, τσιμπάει ο κόσμος και γεμίζει διψασμένος το μαγαζί, όμως δεν έχουμε που να τα βάλλουμε γιατί έχουμε κάνει συμφωνία να κλείνουμε στις 2.00, οπότε τα ξεπετάμε στην αρχή μέχρι να ζεσταθούν και που ακόμα θα έρχονται.Βρε βαριέσαι, καινούρια είναι! Ποιος θα τα προσέξει;"
Θα μου πεις και στην Τσανακλίδου δεν ήμασταν στριμωγμένοι. Ναι αλλά η Τσανακλίδου δεν πουλάει επανάσταση! Αυτό είναι που με εκνευρίζει. Όχι έτσι απλά ο χώρος.

Επίσης η ταράτσα στην οποία αναφέρεσαι είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Να παίζουν θέατρο σε μια "σκηνή" που την έχουν φτιάξει πρόχειρα με λαμαρίνα, που δεν έχει έξοδο διαφυγής και που τη ζεσταίνουν με αιρκοντίσιον είναι ο ορισμός της αραπαχτής. Και το χειρότερο είναι αν κοιτάξεις τις κριτικές τοου Αθηνοράματος θα δεις πως υπάρχουν κάποιοι που εκθειάζουν το χώρο και τον θεωρούν πρωτοποριακό!!!Δεν σκέφτονται όμως αν πιάσει καμιά φωτιά πως θα φύγουν από κει.
Η μεγάλη διαφορά όμως είναι ότι εκεί η παράσταση κάνει 16 € και ξέρουμε ότι είναι ημι-ερασιτεχνική.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Chryssa:
Καλώς μας ήρθες. Δεν έχω σκοπό να επηρεάσω κανέναν. Τη γνώμη μου λέω. Ελπίζω να περάσεις καλά χωρίς να σου χαλάσουμε τη μαγεία.
Χαίρομαι που σου αρέσει το τραγούδι.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Πολύ καλή η παρομοίωσή σου Φιλήμων. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από σένα.
Όντως ο Σαββόπουλος είναι πολύ καλός. Αλλά το πρόβλημα μου δεν είναι η διαφορά δυναμικότητας. (και ναι, όντως οι μουσικοί του ανέδειξαν τον Θ.Π. αυτό που είναι.)
Το εξηγώ, πιστεύω, με κεφαλαία γράμματα στο ποστ. Ελπίζω να γίνεται κατανοητό. Θα το ξαναπώ.
Είναι η έλλειψη σεβασμού! Που τη διαπίστωσα το Σάββατο το βράδυ σε πολλά επίπεδα. Μια έλλειψη που μέσα σ' ένα πρωτοφανές σηπτικό περιβάλλον με πνίγει.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Φίλε Λόκους σε πολλά θέματα έχουμε ταύτιση απόψεων. Αλλά αυτό ακριβώς με προβληματίζει. Έχει όντως ξεφύγειη διασκέδαση έχει από τα χερια των τραγουδιστών-τραγουδοποιών. Ή απλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κονόμα. Αν ναι δεν έχω καμία αντίρρηση. Αρκεί να μην πουλάνε επανάσταση και μαγκιές. Όπως ακριβώς ο καλός μας φίλος και Πρεσβευτής των πάντων Νταλάρας.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@ΒΕΡΕΝΙΚΗ:
Καλώς μας ήρθες καταρχήν. Πού ψαρωτικό το ότι παρακολούθησες τον Παπακωσταντίνου το 97. Εγώ πάντως ψάχνω ακόμα το πρόγραμμα του Χώρα, τότε που έπαιζαν όλοι οι μουσικοί που αναφέρει ο Fhilemon.
Αν και ως γνήσιο αρσενικό θα έπρεπε να ισχυριστώ ότι δεν ξέρω πως είναι η αίσθηση του σεξ χωρίς κορύφωση με μια σου φράση συμπεριέλαβες όλες τις ανωτέρω αναλύσεις.

ritsmas είπε...

καλλιτεχνικα τερατα και τα δυο με τις αναλογες εκπτωσεις πουχουν τα τερατα.Δεν πειραζει όμως, αν κατι σου αρεσε απο το θεατρικο-μουσικο σκετς κρατο γερα. ξερεις, φευγουν οι ατιμες οι στιγμες
σε χαιρετω
ριτς

philemon είπε...

το 97 εγώ πήγαινα δημοτικό.

Βερενίκη είπε...

Κρίμα, κι εγώ που νόμιζα ότι όλοι εδώ μέσα ήμασταν ενήλικες. Τα μικρά στα κρεβάτια τους. 12μιση πήγε

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Ypocritelecteur:
Ελπιζω απ' αυτή τη λούμπα ο Θ.Π να προλάβει να βγει.
Εγώ πάντως δεν πήγα υποψιασμένος. Το ομολογώ.

Αλήθεια το '87 το θυμάσαι; Θυμάσαι τί έκανε ο Γκάλης, ο Γιαννάκης κι ο Φασούλας πριν γίνει δήμαρχος Πειραιά;

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Solomantazaros:
Αν solomantzaros(!)σημαίνει μοναχοφαγάς σε παραδέχομαι! Καταπληκτικό nick.
Συμφωνώ να δώσουμε στον Θ.Π μια ευκαιρία ακόμα.Το αξίζει.
Ελπίζω ο (καλός και γλυκός) Χαρούλης να μην πέσει σ' αυτή τη λούμπα.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Οι τελευταίες γραμμές του σχόλιου σου Βάσσια είναι όλη η ουσία. Προχθές ο Κραουνάκης βγήκε και δήλωσε ότι επί μια 20ετία οι καλλιτέχνες τρόπον τινά "εξαγοράστηκαν" από το ΠΑΣΟΚ. Πάλι καλά που κάποιος το ομολογεί.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Τέρας αγαπητή μου Ρίτσμας είναι και ο κακός, τρισακτάρατος δράκος στο Σρεκ που στο τέλος αποδυκνείεται δράκαινα και ερωτεύεται το γάιδαρο-Έντυ Μέρφυ! Δεν με χάλασε καθόλου.
Πάντως έχεις δίκαιο. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τα βλέπουμε όλα μαύρα. Thanks.

Ανώνυμος είπε...

Ήταν να έρθω κ εγώ σε αυτήν την συναυλία μαζι σας.Τελικά δεν πήγα γιατι αυτό το κύμα μελαγχολιας που λες με πήρε σβάρνα κ με πέταξε στην ασφάλεια του σπιτιού μου.Οσον αφορά την ταυτότητα μου, είμαι πολύ περίεργη να μάθω με ποιόν με μπέρδεψες...Καταρχην είμαι Η Κ.Μ. κ όχι Ο Κ.Μ...:) Πάντως είναι λιγάκι δύσκολο να μην είμαστε μουδιασμένοι με όλα αυτά που ακούμε γύρω... Αλλά μην ανησυχεις.Όπως λέει ο λαός το βαθύτερο σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή...Κ η μόνη διέξοδος απο το κλίμα μελαγχολίας πιστεύω είναι η επικοινωνία αλλά η ουστιαστική, το να σταθούμε ένας δίπλα στον άλλον να πούμε τις αλήθειες μας χωρίς χρυσόσκονες.Κ παλιά υπήρχαν προβλήματα κ διαφθορες κ ίσως κ περισσότερα.Αλλά ο κόσμος δεν το έπαιζε ότι ήταν καλα...Τραγούδαγε τον πονο του.Για αυτό πιστεύω πια μας απογοητεύουν οι δημιουργοί.Γιατί πια δεν λένε την αλήθεια που έχουν μέσα τους.Οπως δεν την λέμε ούτε κ εμείς..Κ γινομαστε όλοι κ πιο μόνοι κ όλο κ πιο μελαγχολικοι.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Όταν κατάλαβα τη γκάφα μου αγαπητή Κ.Μ ήταν πλέον αργά.
Το προηγούμενο, από το σχόλιό σου, βράδυ συνέτρωγα με τον Κ.Μ συγγραφέα και μεταφραστή με τον οποίο συζητούσαμε επί μακρόν για τα μπλογκ (όχι μόνο το δικό μου) και τη νέα τεχνολογία. Έτσι νόμιζα πως είχε μπει να διαπιστώσει ιδιοις όμμασι. Αλλά έκανα λάθος. Συγγνώμη. To μυαλό μου δεν πήγε σε σένα καθότι αγνοώ και το username. Και που μου ξαναμιλάς τυχερός είμαι.
Αλλά κι εσύ βρε κορίτσι μου στείλε ένα μήνυμα να κατάλαβουμε ποια είσαι.

Θέτεις λοιπόν το ζήτημα από μια πολύ ειδική και ίσως τη σημαντικότερη παράμετρο του, με την οποία κανείς μας δεν είχε ασχοληθεί, προεκτείνοντας το πρόβλημα σε ουσιαστικά πεδία.
Δεν σε ενδιαφέρει η έλλειψη σεβασμού ως τρόποι κακής συμπεριφοράς(αυτό έλλειπε άλλωστε) ή σημείο αναφοράς της αρπαχτής, αλλά το κατά πόσο η μη-ειλικρίνεια των δημιουργών επηρεάζει ολόκληρο το συλλογικό ασυνείδητο μας, καταπιέζει τις ανάγκες μας και καταπλακώνει τις όποιες εξάρσεις και ενθουσιασμούς.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου. Μέσα σ' ένα γενικότερο καθημερινό πλαίσιο συμπεριφοράς και αυτοαναφοράς που καθορίζεται από τις φράσεις: "τρέχω", "δεν προλαβαίνω", "ας τα λέμε καλά", "όλα καλά" κτλ δεν βρίσκει έδαφος να αναπτυχθεί η ουσιαστική εξομολογητική επικοινωνία.
Να δούμε που θα μας βγάλει αυτή η καταπίεση ώς γενιά.

Chryssa είπε...

Εγώ μπορώ να ευχηθώ καλό, χαλαρό και ευχάριστο σκ σε όλους????

Και χαμογελάκι.
Και φιλί.

(και άμα πάω και Σαββόπουλο θα επανέλθω με κατεβατό τη Δευτέρα)

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ κ εγω με την chryssa ευχομαι σε ολους ενα χαλαρο (κ χιονισμενο οπως φαίνεται) σαββατοκυριακο! Όσο για τα ψευδώνυμα, δεν πειράζει, έτσι κ αλλοιώς αγαπητέ μου ελκυστή έχω πολλα :)εξάλλου δεν έχει τόσο σημασία ποιοι είμαστε. Τιμή μου που με μπέρδεψες με ένα συγγραφεα!;) Και εννοείται θα σου μιλάω κ θα σου ξαναμιλάω. To username αυτο το έχω πολλά χρονια... Ελπιζω να σε δω και από κοντά:)

Ανώνυμος είπε...

PS από ότι καταλαβα έκανες κάποια γκαφα:)Συγνώμη αν έφταιξα κ εγώ άθελα μου~νομιζα οτι το ΚΜ θα ήταν πιο κατατοπιστικο για αυτό το έβαλα¨:)

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι solo-mantzare. αλλά Σολωμός-Μάντζαρος!!!
Για περισσότερα αν θέλεις μπορείς να δεις εδώ

Ανώνυμος είπε...

θα προτείνω, να αντιστρέψουμε το σκηνικό, πρτείνοντας λάιβ που είδαμε-ακούσαμε και ας άρεσαν, τί να αποφυγουμε λίγο-πολύ το υποψιαζόμαστε. και κάτι ακόμα, σαν γενικό μόττο, αφού η τι-βι προσπαθεί να παίξει θέατρο (κακό), ας την βγάλουμε από την πρίζα ή στη βεράντα, κι ας δούμε τί θα δούμε, τί θα ακούσουμε γιατί καμιά φορά καταλήγουμε στα "χτυπημένα" και από άγνοια, ή ακόμα και επειδή τα ενδιαφέροντα είναι για 2-3 βράδια και τέρμα, και πρέπει να κάνεις ειδική αφισότσαρκα να τα ανακαλύψεις, αφού έχουν τελειώσει

Luthien είπε...

Καλησπέρα,θα ήθελα να σας συγχαρώ για το blog σας,αλλά και για την λεπτομερή περιγραφή.Κρίμα και πίστευα ότι θα ήταν καλή συνεργασία..Αλλά ο Σαββόπουλος εδώ και καιρό είχε αρχίσει να χαλάει..Πάντως στη μουσική σκηνή της χώρας υπάρχουν και αξιόλογοι(ελάχιστοι βέβαια καλλιτέχνες)και τα παλιά τραγούδια του Σαββόπουλου δεν ξεχνιούνται.Αν σας ενδιαφέρει, θα τολμούσα να σας προτείνω κάτι:Μιλτιάδης Πασχαλίδης και Χρήστος Θηβαίος στο "Δίπλα στο ποτάμι" στους Αγίους Αναργύρους από τις 25/1 για επτά εβδομάδες κάθε Παρασκευή και Σάββατο.Αυτό είναι κάτι που δεν θα ήθελα να χάσω, γιατί πρόσφατα ανακάλυψα τη μουσική του Πασχαλίδη και μου άρεσε πόλύ!

Algernon resurrected είπε...

Κατ'αρχάς (first things first) πάντα τέτοια και συγχαρητήρια (you know what i mean)...

Algernon resurrected είπε...

Δεύτερον, επειδή με τρώει μέρες τώρα και δεν μπορώ να σας ακούω...

παραπέμπω σε σχετική με το θέμα σας βιβλιογραφία: «The good left-wing-party supporter’s handbook: a simple self-assessment guide and the concept of the Leftions», μτφρ Algernon.
Σελ 124, κεφάλαιο 5: Κερδίζοντας αριστερόνια από καλλιτεχνικά γεγονότα.
Παρ. 4: Συναυλία πρώην αριστερού ιερού τέρατος:
1. Ανάλογα με το χώρο τέλεσης:
Α. Πλατεία + συγκέντρωση ΕΦΕΕ: 200 αριστερόνια
Β. Μπουάτ: 100 αριστερόνια
Γ. Συναυλία στο Λυκαβηττό:
α. καθιστός: 40 αριστερόνια
β. όρθιος: 60 αριστερόνια
Δ. Κλειστός χώρος τύπου Gagarin:
α. πίνοντας μπύρα: 50 αριστερόνια
β. πίνοντας ουίσκυ: 30 αριστερόνια
Ε. Μπουζουκομάγαζο:
α. λαϊκό και γνήσιο: 30 αριστερόνια
β. δήθεν, με εκνευριστικά γκαρσόνια: 10 αριστερόνια
όμως με καλαίσθητα graffiti: 15 αριστερόνια

Παράρτημα:
Ι. Αν η συναυλία κράτησε > 3 ώρες, προσθέστε 20 αριστερόνια.
ΙΙ. Αν μετά τη συναυλία πήγατε:
Α. σπίτι: 0 αριστερόνια, ύπνοι.
Β. σε μπαράκι
1. στο γκάζι: 10 αριστερόνια.
2. στο μπουρνάζι: 3 αριστερόνια.
3. στο κολωνάκι: 1 αριστερόνιο, της τιμής.
4. στην κηφισσιά: -5 αριστερόνια.
Γ. Στο Ρέμο: -10 αριστερόνια, γομάρια, ε γομάρια.
Δ. Σε γιάφκα για παρασκευή μολότωφ: 320 αριστερόνια

Ακολουθεί περαιτέρω ανάλυση: τι φορέσατε, τι συζητήσατε, τι ήπιατε, τι οδηγήσατε, τι είπε ο ένας, τι είπε ο άλλος, πόση ώρα κράτησε το διάλειμμα, πόσους πατήσατε για να πάτε στη τουαλέτα, πόσα τασάκια άλλαξε το γκαρσόνι, πόσα ανθρωπολεπτά καθυστέρησαν οι παραγγελίες που δώσατε σε πόσα διαφορετικά γκαρσόνια κλπ κλπ


Μάλλον χάνουμε την ουσία.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Αγαπητέ ΣολΩμάντζαρε, ομολογώ ότι για άλλη μια φορά αποδείχτηκε πόσο κακός είμαι στη λύση μυστηρίων. Έχω όμως ελαφρυντικό. Το nick σου ειναι με λατινικούς χαρακτήρες. Λείπει αυτό το ανατρεπτικό "ω" που θα με έβαζε σε σκέψεις. Πάντως και αυτή η εξήγηση είναι καταπληκτική. Και ίσως καλύτερη. Νομίζω ότι παραπέμπει στην αυτοαναφορικότητα, στην αυτάρκεια, στην πληρότητα.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Maria i:
Εδώ και χρόνια για μένα τα πιο ενδιαφέροντα είναι στις ερασιτεχνικές εντός και εκτός εισαγωγικών παραστάσεις, θεατρικές ή μουσικές.
Η Τιβι (η δική μου τουλάχιστον) έχει βουτήξει από μόνη της απ' το μπαλκόνι πολλά χρόνια πριν το Ζαχόπουλο. Ευτυχώς.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@luthien:
Καλώς μας ήρθες.
Την έχω υπόψη μου αυτή τη συνεργασία και είναι αλήθεια πως έχω την εντύπωση ότι θα αποδειχτεί πολύ καλή. Ίδωμεν σύντομα.

Εννοείται φυσικά πως υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι μουσικοί. Αυτό μας έλειπε σε μια χώρα που οι μισοί παίζουν κιθάρα και οι άλλοι μισοί γράφουν ποίηση.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Καταρχήν ευχαριστώ.(ξέρεις εσύ.)
Καταπληκτικό το σχόλιο. Για κάτι τέτοια περιμέναμε την εμφάνισή σου στη μπλογκόσφαιρα.
Λοιπόν έχουμε και λέμε:
Πήγα σε δήθεν μπουζουκομάγαζο με απαράδεκτα γκαρσόνια =10 αριστερόνια, που είχε καταπληκτικά γκράφιτι + 15 αριστερόνια και συνέχισα για ποτό στο Γκάζι + 10 αριστερόνια, σύνολο = 35 αριστερόνια. Μάλλον χαμηλό.
Ενώ θα μπορούσα να είχα πάει πλατεία + συγκέντρωση ΕΦΕΕ = 200 αριστερόνια και να συνέχιζα σε γιάφκα, σύνολο 520 αριστερόνια.
Πολύ χαμηλή επίδοση. Θα προσπαθήσω κι άλλο, μόνο που δεν ξέρω καμία γιάφκα, γαμώτο...

Φαίδρα Φις είπε...

εξαιρετικά ισοπεδωτικό το σχόλιό σου "σε μια χώρα που οι μισοί παίζουν κιθάρα και οι άλλοι μισοί γράφουν ποίηση",κατά την εκτίμησή μου πάντα...(σαν reality show ακούστηκε στ'αυτιά μου...)
σε παραπέμπω σε κείμενο του Αριστοτέλη:
"έτι εκ των αυτών και διά των αυτών και γίνεται πάσα αρετή και φθείρεται,ομοίως δε και τέχνη.Εκ γαρ του κιθαρίζειν και οι αγαθοί και κακοί γίνονται κιθαρισταί.Ανάλογον δε και οικοδόμοι και οι λοιποί πάντες εκ μεν γαρ του ευ οικοδομείν αγαθοί οικοδόμοι έσονται,εκ δε του κακώς κακοί.Ει γαρ μη ούτως είχεν,ουδέν άν έδει του διδάξοντος,αλλά πάντες αν εγίνοντο αγαθοί ή κακοί."
ομολογώ ότι ή εσύ ευθύνεσαι που με εξέπληξες με μια άστοχη(για μένα),θέση? ή εγώ ονειδίζω ακατάσχετα εναντίον σου χωρίς αιτία όπως ίσως θα "φανεί"...
με απογοήτευσες...
πέπρωται η μουσική και η ποίηση να μην είναι σε καμιά περίπτωση "πάρεργα"...

Roadartist είπε...

Αλήθεια????
Και ήθελα να πάω!
Παράξενε με γλίτωσες...

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Φαίφρα Φις:
Τώρα που το ξαναδιαβάζω το σχόλιο μου πράγματι έχει μια αρνητική χροιά. Άθελά μου όμως. Δεν είχα πρόθεση να υποτιμήσω κανέναν. (Άλλωστε κι εγώ και όλοι μου οι φίλοι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία). Το αντίθετο μάλιστα.
Θεωρώ ότι ο κόσμος και κυρίως οι νέοι που ασχολούνται με την Τέχνη έχει πολλαπλασιαστεί οπότε, ακόμα και καθαρά πιθανολογικά να το δεις, που θα πάει; θα βγει κάτι καλό.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@roadartist:
Εκφράζω καθαρά προσωπική άποψη. Δεν σημαίνει ότι την ίδια θα έχεις κι εσύ. Γι αυτό καλύτερα να σχηματίσεις μόνη σου. Μπορεί να δεις πράγματα που εγώ δεν πρόσεξα και που να σου αρέσουν.

Φαίδρα Φις είπε...

lapsus linguae...errare humanum

σε φιλώ..

Unknown είπε...

[εγώ το χαβά μου... πηγαινοέρχομαι κάθε μέρα για να ακούω το ελικόπτερο...]

καλησπέρα, παράξενε ελκυστά μου!

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Δημήτρη :))))

Βάσσια είπε...

Ελκυστή....που είσαι;

Είπα να πω ένα γεια,
Γεια :-)

Ανώνυμος είπε...

και για να επισημάνω και κάτι από απ΄ αυτά που μ΄άρεσαν, "Ο'ενας στους δέκα", είναι μια παράσταση που αξίζει. το θέμα είναι οι μετανάστες, το κείμενο από μετανάστη δεύτερης γενιάς και η ηθοποιία τό ίδιο. "Η γενιά χωρίς αποχαιρετισμό", σαν υπότιτλος. δεν θέλω να πω άλλα, γιατί δεν παριστάνει την κριτική αυτό εδώ, είναι ενθουσιασμός, προσωπικός. για τα λιγα ντόμπρα και μη-μελό λόγια, το όλο στήσιμο, τόσο τίμιο που σου κόβει την ανάσα, και με μια μουσική "μπόλι" από τα καλύτερα δικά μας, και δικά τους πια, που από μόνο του, σαν γεγονος γεφυρώνει τον θεατή με τη σκηνή, μ΄έναν δεσμό αδιάρκτο. δείτε το να πέιτε κι εσείς

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@maria i.
Έχουμε κλείσει μια παράσταση ΜΌΝΟ για το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, το Σάββατο 23/2 στις 18.30. Την περιμένω πως και πως. Είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσω μαζί σου.

Ανώνυμος είπε...

είναι πιο σημαντικό απ ότι μπορεί να περιμένει κανείς, με την έννοια πως η χώρα που ζούμε όλοι μαζί κάποια στιγμή θα σημαδευτεί στον "πριν" και "μετά", τηνπαρουσία των μεταναστων και κυρίως δεν είναι εσωτερική υπόθεση το όποιου 10%.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Εννοείται Μαρία μου ότι δεν είναι εσωτερική υπόθεση το 10%! Το κακό είναι ότι έτσι τι βλέπει η πλειοψηφία των πολιτικών και μια μικρή μειοψηφία εκείνων που διαμορφώνουν τη κοινή γνώμη, διότι κάπου μέσα μου πιστεύω ότι οι Ελληνες κατά βάθος δεν είναι ρατσιστές και ξενοφοβοι. Απλά επηρεάζονται.

Ανώνυμος είπε...

όταν μιλώ για 10%, το εννοώ, ενδεχομένως και με τον "κραουνάκικο", τρόπο, εννοω το 10% της ελληνικής κοινωνίας, απ΄ εκείνους που έχουν πολιτικά δικαιώματα όμως, και όχι από το σύνολο. το οποίο 10%, σταθερά "μειονοτικό", σταθερά μικρό, εδώ και δεκαετίες κινείται υπερ των δικαιωμάτων που αγνοεί, αν μη τι άλλο, η "μεγάλη σιωληπή πλειοψηφία", αυτή η ίδια που στηρίζει δεκαετίες επίσης τον δικομματισμό, αλλά και τον τοπικισμό, την οικογενειοκρατία, τους εργατοπατέρες, την αυτοκρατορία της μίζας, τα κρατούντα ΜΜΕ, κ.α. πολλά εμπριμέ. σόρρυ που ξεφεύγω, αλλά έχουμε δρόμο ακόμα για την μη-φοβική ελληνική κοινωνία. παραδείγματα available, όσα θέλεις. άλλη φορά, μη σε κουράζω γιατί επειδή έχω εμμονή μ΄ αυτό το θέμα, δεν θα σταματήσω ποτέ. το "βάθος" του έλληνα είναι το "σπιτάκι του", "οι δικοί του", "το χωριό του", "η ομαδάρα του", και φυσικά ... η ελλαδάρα, η οποία αν δεν το ξέρεις είναι και η καλύτερη χώρα στον κόσμο! χαιρετώ και μακάρι να είμαι λάθον!

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Συμφωνώ απολύτως. Είναι η μεγάλη ψυχολογική ανάγκη του Έλληνα να αυτορίζεται μέσα από ομάδες στις οποίες βρίσκει την προστασία που δεν μπορεί να δώσει ο ίδιος στον ευατό του, παραδεχόμενος ουσιαστικά την ανικανότητα του να σταθεί μόνος και όρθιος.
Στις ίδιες ρίζες με αυτή τη ψυχολογική ανάγκη αποδίδω κι εγώ το πόσο εύκολα επηρεάζεται.
Γιατί θέλω να πιστεύω ότι κατά βάθος κανένας λαός δεν είναι ξενόφοβος.
Ίσως να κάνω και λάθος.

Ανώνυμος είπε...

είναι μεγάλη κουβέντα, οι πρώτες σου γραμμές ισχύουν εντονότερα και ανάμεσα στους λογής-λογής "εναλλακτικούς" συν τω χρόνω, όπου αρχίζουν κι εκεί να ισχύουν οι νόμοι της κοινωνικής ψυχολογίας, το αλλη΄λοφάγωμα και τα γκέτο μεσ΄τα γκέτο, με όλα τα χαρακτηριστικά που άλλοτε βρίσκονταν απέναντι, να αναπτύσσονται μέσα. γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, πιστεύω ότι η "φωνή" των μεταναστών, είναι κάτι που οι αυτόχθονες οφείλουμε να ανοίξουμε ο,τι έξτρα αυτιά διαθέτουμε. γιατί η δυναμική της επιβίωσης, παράλληλα με την "ελλειψη αποχαιρετισμού" είναι κάτι πού όσο και να προσπαθούμε οι αυτόχθονες, μόνο μέσα από την δόνηση της τέχνης που παρα΄γουν οι ίδιοι θα νοιώσουμε. άντε καλά να περάσετε στην παράσταση, και θα τα πούμε μετά, μη σου χαλάσω και με την πολλή ανάλυση τη μαγεία!

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Maria i:
Λοιπόν είδα το "Ένας στους δέκα"
Κι έχω να σχολιάσω τα εξής:
σαν θεατρικό έργο δεν αντέχει κριτικής. Είναι πάρα πολύ απλό, σχεδόν παιδικό. Ούτε πειραματικό μπορώ να το χαρακτηρίσω.
Αλλά... υπάρχει ένα μεγάλο αλλά, οι ηθοποιοί είναι καταπληκτικοί, η παράσταση έχει μια ζωντάνια και έναν έντονο ρυθμό.
Αν την κρίνω ως παράσταση (ανεξάρτητα από το είδος στο οποίο ανήκει) μου άρεσε πολύ.
Η στιγμή που διαβάζει το γράμμα στη μάνα του σκοτωμένου φίλου τους είναι συ-γκλο-νι-στι-κή. Και τόσο, μα τόσο οικεία με τις αντίστοιχες ελληνικές στιγμές.
Θα συμφωνήσω απολύτως με τα λεγόμενα σου: είναι μια ντόμπρα, μη μελό, δυνατή παράσταση.
Αλλά μην περιμένετε να δείτε υπόθεση, δραματουργία ή χτίσιμο χαρακτήρων.

Ανώνυμος είπε...

αλήθεια δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω... μήπως να έκανες ένα ποστ με τις όποιες δικές σας εντυπώσεις? θα είχε ενδιαφέρον. πάντως αν είναι να περιγράψω την δική μου "εντύπωση", "συγκίνηση", καιόχι "κριτική", θα έλεγα -στη δική σου γλώσσα- ότι το μέτρησα με το ειδικό του βάρος το έργο. δες το κι αλλιώς, θα μπορούσε ποτέ κάποιος που συμετείχε στην καταστροφή της Χίου, να ζωγραφίσει το ίδιο "καλά", το θέμα με τον Delacroix?

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Οι μαθητές του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών συγκινήθηκαν. Κάποιοι δάκρυσαν. Τους άρεσε πάρα πολύ! Ταυτίστηκαν με τους ήρωες και ξαναέζησαν τα δικά τους βιώματα. Μου έλεγαν ότι τα ίδια πράγματα τους συμβαίνουν κάθε μέρα.

Ναι, προσθέτω εγώ, αλλά αυτό το ξέρουμε. Γι αυτό κάνουμε αυτή την εθελοντική δουλειά.Δεν είχε το "κάτι" παραπάνω.

Εγώ προσωπικά το αντιμετώπισα πιο ψύχραιμα. Περίμενα να με αγγίξει μέσα από τη καθευτό θεατρική παράσταση. Συγχώρα μου τη μίζερή μου διαστροφή. Η μόνη πολύ δυνατή στιγμή που - όχι απλά συγκινήθηκα αλλά συγκλονίστηκα - ήταν η στιγμή που διάβαζε το γράμμα.

Την ίδια άποψη είχαν και οι περισσότεροι δάσκαλοι του Σχολείου.

Ανώνυμος είπε...

καλημέρα! δεν τίθεται θέμα συγχώρεσης, ή μιζέριας. η άποψή σου είναι η άποψή σου. εν τούτοις προσωπικά θεω΄ρησα αυτή την παράσταση, ειδικά σε΄συγκριση με κάποια άλλη, όπου είχε γίνει "διασκεύή" -κυριολεκτικά- ενός σήριαλ (ναι, καλά το διαβάζεις, οι συγγραφείς ήταν ένα γνωστό δίδυμο σηριαλοποιών) στα μέτρα ενός Κούρδου πρόσφυγα.επειδή, δε, παρακολούθησα αυτή τη παράσταση μαζί με έναν συμπατριώτη του υποτιθέμενου πρωταγωνιστή, είχα νοιώσει απίστευτη ντροπή. ήταν ένα έργο, με ξεφωνητά, ατάκες και κλισεδάκια που τα ειχα ξανακούσει (πανομοιότυπα) στοσήριαλ των ίδιων συγγραφέων! οπότε καταλαβαίνεις αυτό το έργο με επανέφερε σε ψυχική τάξη με την άλήθεια του. τα ξαναλέμε!

Ανώνυμος είπε...

Αποκωδικοποίηση....: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,.....
Σχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία, θεογονία,....
URL : www.siopi.gr
Γεια......

Ανώνυμος είπε...

από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 1-2 Μαρτίου.
"Τί κερδίσατε από την παράσταση αυτή; Δαβίδ Ματέζε"αποδέχτηκα περισσότερο αυτό που είμαι, μετανάστης. Πριν αρχίσουμε πρόβες ήμουν ρατσιστής με τον εαυτό μου. Αισθανόμουν άσχημα, προσπαθούσα να κρ΄υψω τί είμαι. Αν γνώριζα μια κοπέλα, δεν έλεγα ψέματα αλλά απεφευγα να το πω α;πό την αρχή. Παρακαλούσα στις πρόβες τον Λαέρτη να μην εμφανιζόμαστε με το ον΄΄οματά μας, να μην είμαι στη σκηνή ο Δαβίδ, αλλά εκείνος επέμενε.Τελικά αυτό αποδείχτηκε για μένα λυτρωτικό. Μέσα από τη συγκεκριμένη παράσταση ανακάλυψα τον εαυτό μου".............. και η σημείωση του συντάκτη του άρθρου Γ. Σαρηγιάννη "Υ.Γ. Δεν είναι πολλές οι στιγμές που νοιώθει κανείς στη δουλειά του απολύτως πλήρης. Η κουβέντα με τα παιδιά του -Ενας στους Δέκα- και η μεταφορά της στο χαρτί ήταν ίσως η πληρέστερη για μένα, τα χρόνια αυτά στη δημοσιογραφία, που πάνε να γίνουν είκοσι πέντε".
και συμπληρώνω κι εγώ, πως τό ίδιο ένοιωσα σαν θεατής.
ευχαριστώ για το χώρο ελκυστή. τα λέμε