Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΓΙΑ ΠΑΛΕΝΚΕ (Α΄ ΜΕΡΟΣ)



Φτάσαμε αργά το βράδυ στη Μερίντα. Δεν θα προλαβαίναμε την ανταπόκριση. Δεν είχαμε όμως ούτε που να μείνουμε. Δεν είχα καταφέρει να κλείσω ξενοδοχείο. Όλα τα ξενοδοχεία του Lonely planet γεμάτα. Κι έτσι βγήκα στη γύρα, σε 2-3 κοντά στην plazza grande. Τζίφος. Ενα μόνο είχε δωμάτια, αλλά ήταν τυφλό ,χαμηλοτάβανο και έπρεπε να περάσεις μέσα από ένα πολύ κλειστοφοβικό αίθριο, παραφορτωμένο με αναρριχώμενα φυτά και δέντρα που δεν μού έδινε καλή αίσθηση.
Σουρούπωνε και ένιωθα τη νύχτα να πλησιάζει απειλητικά. Τί θα κάναμε αν δε βρίσκαμε κανένα δωμάτιο; που θα μέναμε; Άρχισα να τρέχω από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο. Τελικά με την 4η προσπάθεια βρήκα ένα καλό με 120$ στον δεύτερο όροφο. Ήταν κι αυτό τυφλό, με ένα παράθυρο στο διάδρομο, δηλαδή στη Χασιέντα, την εσωτερική αυλή. Ήταν όμως καθαρό και χωρίς κουνούπια.
-Πολύ καλύτερο από την Τσιανγκ Μέι, της είπα για να απαλύνω την έκφραση δυσαρέσκειας του προσώπου της. Εκείνο είχε αίματα στους τοίχους, θυμάσαι;"

Κοιμηθήκαμε αμέσως.

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε για μια βόλτα στην πόλη. Το λεωφορείο έφευγε στις 9.00 το βράδυ κι είχαμε όλη την ημέρα μπροστά μας.
Η Μερίντα δεν έλεγε τίποτα σαν πόλη. Κι όμως ήταν η πρωτεύουσα της επαρχίας του Γιουκατάν, μιας πλούσιας και κατεξοχήν τουριστικής περιοχής. Είχε κι αυτή την ίδια ρυμοτομία: δρόμοι κομμένοι σαν μπακλαβάς, κτίρια δυόροφα και πολύχρωμα, όλα χωρίς ταμπέλες να κρέμονται αλλά με ζωγραφιστές επιγραφές και στο κέντρο της πόλης η πλατεία, το Ζόκαλο που εδώ το λενε plazza grande ή el centro, με τον καθεδρικό του San Ildefonso και το μάλλον φτωχικό δημαρχείο.
Κανένα τους δεν φανέρωνε κάποια παλιά αίγλη ή αριστοκρατεία όπως της Πουέμπλα.
Το ωραιότερο και πιο σημαντικό απ' όλα φαίνεται πως ήταν το Grand Hotel κι αυτό επειδή το καθαγιασε με την παρουσία του κάποτε ο Φιντέλ.
Ως γνωστός αδιάκριτος προσπαθούσα να ρίξω κλεφτές ματιές μέσα απ΄τα διάπλατα ανοιγμένα παράθυρα στο εσωτερικό των κτιρίων. Ήταν όλα πολύ φτωχικά. Χαμηλούς φωτισμούς, χωρίς έπιπλα, καναπέδες και καρέκλες αλλά, με αιώρες να κρέμονται μέσα στα σαλόνια. Με αυτή την υγρασία τι να τον κάνεις τον καναπέ; Να κολλάς ολόκληρος;
Η υγρασία ήταν πραγματικά αφόρητη. Πρώτη φορά μετά από μια βδομάδα στο Μεξικό την καταλάβαμε εκεί. Στην Playa del Carmen περνούσαμε όλη την ημέρα με το μαγιό πίνοντας μπίρες στην παραλία. Όποτε ζεσταινόμασταν βουτούσαμε στα νερά της Καραϊβικής. Η Μερίντα όμως δεν είναι παραθαλάσσια πόλη. Βρίσκεται στη μέση της τροπικής ζούγκλας της χερσονήσου και μαζεύει όλη την υγρασία της περιοχής. Μόνο μισή ώρα αντέξαμε να περπατάμε. Διάλειμμα για καφέ, ύστερα άλλη μισή ώρα και πάλι δεν παλεύονταν . Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο και να βγάλουμε την υπόλοιπη μέρα στην πισίνα. Το ρολόι έδειχνε περασμένες 12.
Όσο παιρνούσε η ώρα η Χρύσα, που χαμένη με τις ώρες στην πισίνα πλατσούριζε παρέα μ’ ένα 12χρονο μιγαδάκι άρχιζε να μουρμουράει: "Είμαστε σίγουροι γι αυτό που πάμε να κάνουμε; Αφού λένε πως είναι επικίνδυνο. Άλλωστε δεν έχουμε δει όλα τα αρχαία του Γιουκατάν. Μόνος σου το είπες!"
Δεν ήθελα να ακούσω κουβέντα. Δεν υπήρχε περίπτωση να πήγαινα στο Μεξικό και να μην πήγαινα στην περίφημη επαρχία των Τσιάπας.
Δεν της έδωσα σημασία και κανόνισα να έρθει να μας πάρει ένα ταξί για τον τερματικό σταθμό λεωφορείων, το μόνο μέρος που μπορούσες να αγοράσεις εισητήριο.
- Δεν γίνεται τουλάχιστον να πάμε με αεροπλάνο;

Δεν υπηρχε άλλος τρόπος. Με αεροπλάνο έπρεπε να γυρνούσαμε πίσω στο Κανκούν, 4 ώρες δρόμος και μετά στο Μέξικο σίτι, μιας και δεν υπήρχε απ'ευθείας πτήση για την Τούξτλα Γκουτιέρεζ, την διοικητική πρωτεύουσα της επαρχίας των Τσιάπας και κοντινότερο αεροδρόμιο στον προορισμό μας: το θρυλικό San Cristobal de la Casas, την ιστορική πρωτεύουσα των Τσιαπατίστας. Θα χάναμε όλη την αυριανή ημέρα Με το λεωφορείο έπρεπε να πάρεις το νυχτερινό, να ταξιδεύεις όλο το βράδυ και το πρωί να έφτανες στο Παλένκε. Εκεί θα επισκεπτόμασταν τον αρχαιολογικό χώρο, ίσως την πιο όμορφη πρωτεύουσα των Μάγιας, με τη διάσημη πυκνή τροπική βλάστηση κι ύστερα με άλλο λεωφορείο κι 6 ώρες διαδρομή στα βουνά να συνεχίζαμε για το Σαν Κριστόμπαλ.

Αυτό το σχέδιο συζητούσαμε περιμένοντας τη σειρά μας στο εκδοτήριο. Η Χρύσα όμως επέμενε. Φοβόταν το νυχτερινό ταξίδι.
-"Είστε τυχεροί. Εχουν μείνει μόνο 3 θέσεις. 2 μαζί και μία μονη της", μας είπε η κοπέλα στο γκισέ γυρνώντας ταυτόχρονα το μόνιτορ προς τα εμάς και δείχνοντας στην κάτοψη του λεωφορείου τις κενές θέσεις που ήταν σημειωμένες με πράσινους κύκλους.
- "Να ρωτήσω κάτι;" άκουσα τη Χρύσα να ρωτάει στα ισπανικά. "Υπάρχει κανένας άλλος τουρίστας στο λεωφορείο εκτός από μας;"
-"Μισό λεπτό να δω", της απάντησε και έψαξε στο αρχείο για να τσεκάρει ονόματα. "Μάλλον όχι", αν καταλαβαίνω καλά.
Αυτό ήταν. Πείσμωσε.
-"Δεν μπαίνω σ' ένα βραδινό λεωφορείο που δεν υπάρχει κανένας ξένος!Γιατί δεν πάνε άλλοι τουρίστες;Όχι θα μείνουμε εδώ και θα γυρίσουμε πίσω στην Κάρμεν για μπάνια."

Μάταια προσπάθησα να την μεταπείσω. Δεν είχε κι άδικο. Ο Lonely planet το έλεγε ξεκάθαρα: "Μην παίρνετε νυχτερινά λεωφορεία. Έχουν αναφερθεί πολλές φορές ληστείες και λεωφοροπειρατίες από ένοπλους. Συμμορίες στήνουν ενέδρες στους αχανείς έρημους αυτοκινητόδρομους του Γιουκατάν, έξω απ 'τη Μερίντα και την Καμπέτσε, εισβάλουν στο λεωφορείο και με την απειλή των όπλων ξαφρίζουν τους επιβάτες."
Ξαφνικά την είδα που είχε δακρύσει. "Μην πάμε, σε παρακαλώ..."

Τότε συνειδητοποίησα το λάθος μου. Ήμασταν διακοπές, μόνοι μας, οι δυο μας σε μια άγνωστη χώρα. Εμείς κανονίζαμε το πρόγραμμά μας. Δεν είχαμε να δώσουμε λόγο σε κανέναν. Κάναμε ό,τι θέλαμε. Αυτό σημαίνει διακοπές. Με το ζόρι δεν είναι διακοπές. Ήδη μας είχαν κλέψει μια φορά. Και επιπλέον είχαμε την εμπειρία από την επιστροφή μας από την Τεοτιχουακάν όπου μέρα μεσημέρι μας σταμάτησε η αστυνομία και έψαξε τους άντρες επιβάτες για όπλα δεν είχε κανένα άδικο. Ανσε σταματάει η Αστυνομία μέρα μεσημέρι για λίγο πιο έξω απ' την πρωτεύουσα για έλεγχο όπλων τότε τί γινεται στην πιο παόμακρη επαρχία της χώρας που βρισκομασταν εμείς; Κι αν στο κάτω - κάτω είχε μια προαίσθηση; Γιατί έπρεπε να το τραβήξω στα άκρα; Ίσως το ρίσκο να ήταν πολύ μεγάλο τελικά και να μην άξιζε τον κόπο.

Ακύρωσα τα εισιτήρια και βγήκαμε από το σταθμό. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε με τα πόδια στο κέντρο της πόλης και να πάμε κάπου να φάμε και να καταστρώσουμε τα νέα μας πλάνα.
Και τότε μας έπιασε μια πολύ δυνατή μπόρα. Είχε 3 μέρες να βρέξει απόγευμα. Συνήθως έβρεχε νωρίς το πρωί. Μας έπιασε απροετοίμαστους, με τα κοντομάνικα και τα σορτς. Αρχίσαμε να τρέχουμε μέσα στα φτωχά σοκάκια της Μερίντα, από υπόστεγο σε υπόστεγο, προσπαθώντας να αποφύγουμε τους μικρούς χειμάρρους που πρόλαβαν να σχηματιστούν. Δεδομένου ότι δεν έχουν μπαλκόνια, τα υπόστεγα είναι λίγο σπάνια. Γίναμε μούσκεμα. Ύστερα από 2ο λεπτά που σταμάτησε στάζαμε από πάνω ως κάτω. Αλλά δεν κρυώναμε, έκανε ζέστη . Ήταν μια μάλλον μελαγχολική μπόρα σε μια σίγουρα μελαγχολική πόλη.
Πήγαμε στο ξενοδοχείο, αλλάξαμε και ακυρώσαμε το τσεκ άουτ που είχαμε στις 2.οο και δηλώσαμε στη ρεσεψιόν ότι θα μέναμε μια ακόμα ημέρα. Κάτσαμε για φαγητό στην πλατεία και βγάλαμε έξω χάρτες και οδηγούς. Είχαμε δει πλέον σημαντικές πόλεις των Μάγιας αλλά όχι της Ουξκαλ και της Ξλαπάκ. Βέβαια αυτό δεν είχε νόημα. Η περιοχή είναι γεμάτη οικισμούς και μνημεία που δεν προλαβαίνεις να τα δεις όλα ούτε σ' ένα μήνα. Είναι σαν να πας στην Ελλάδα για 2 βδομάδες. Μπορεί να προλάβεις να δεις το Μαραθώνα, τους Δελφούς ή την Ολυμπία, αλλά δεν θα προλάβεις την Κνωσό, τη Δήλο, την Κω, τη Δωδώνη, τη Βεργίνα. Εκτός αν είσαι σε εκδρομή με κάποια αρχαιολογική σχολή.
Επιπλέον είχαμε τον υγροβιότοπο του ποταμού Σελεστούν με τα χιλιάδες Φλαμίνγκο, ενώ μπορούσαμε να πάμε σ' εκείνο το νησάκι, το Ίσλα Χόλπμοξ, με τους φαλαινοκαρχαρίες και να κολυμπήσουμε μαζί τους. Τέλος υπήρχε πάντα και το ίσλα Μουχέρες που φαινόταν να έχει ωραίες παραλίες και λίγο τουρισμό και φυσικά το Κοζουμέλ, το νησί με τους ωραιότερους ύφαλους του κόσμου σύμφωνα με τον Κουστό.
- Δεν σε καταλαβαίνω, τη ρώτησα καθώς μας σέρβιραν μπουρίτος. Φοβάσαι το λεωφορείο και δεν φοβάσαι να κολυμπήσεις με το φαλαινοκαρχαρία μήκους 30 μέτρων;
- Είναι ακίνδυνος. Τρώει μόνο πλαγκτό. Έχει μεριμνήσει η φύση για αυτό.
- Εγώ προσωπικά μόνο που θα σκέφτομαι ότι μαζί με μένα κολυμπά κάπου από κάτω μου ένα κήτος 30 μέτρων, παθαίνω ένα μικρό εγκεφαλικό.

Μείναμε για λίγο αμίλητοι τρώγοντας άλλο ένα καταπληκτικό γεύμα.
Ένιωθα ότι οι εναλλακτικές ήταν πολύ φτωχές. Χάναμε πλέον την περιπέτεια και το άγνωστο, το μυστήριο και ξαναγυρνούσαμε εκεί που ήμασταν 7 μέρες τώρα. Αυτή η βροχή ήταν καταληκτική. Σαν να υποδήλωνε ότι "Ό,τι είχες να δεις το είδες. Από δω και στο εξής θα βρέχει κάθε μέρα την ίδια ώρα." Είχα την αίσθηση ότι πήγαινα κάθε χρόνο διακοπές στο Γιουκατάν.

-Ξέρεις κάτι, μου είπε ξαφνικά σαν να διάβαζε τη σκέψη μου: Έχεις δίκιο. Πάμε. Πάμε στο Παλένκε!
Κοίταξα το ρολόι μου. Η ώρα ήταν 6.30. Έπρεπε να πάω να βγάλω εισιτήρια, να γυρίσω στο ξενοδοχείο, να μαζέψουμε τα πράγματα και να κάνουμε τσεκ άουτ. Ίσα που προλαβαίνουμε. Σηκώθηκα και τρέχοντας κατευθύνθηκα προς το δρόμο, αφήνοντάς την να πληρώσει και να γυρίσει μόνη στο ξενοδοχείο. Σταμάτησα το πρώτο ταξί.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

32 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

ωραίο...σαν να μου μετέδωσες από την οθόνη τη βροχή...τόσο που μούδιασαν οι αρθρώσεις μου από την υγρασία.
για γράφε παρακάτω...

φιλιά

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Ήταν πραγματικά από τις λίγες φορές που μια βροχή έχει αντίθετο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο σε ένα ταξίδι.

Αυτό πάντως που προσπάθησα κυρίως να αποτυπώσω ήταν η αγωνία για το ρίσκο που πήραμε.

Θα ανεβάσω και το επόμενο σύντομα.

Hypocrite lecteur είπε...

Καιρός ήταν Ελκυστή. Περιμένουμε εδώ και πολύ καιρό τα σχόλια σου για την Νότια Αμερική. Φαίνεται όμως ότι καλά κάναμε και περιμέναμε.

Λωτοφάγος είπε...

Μου αρέσει ο τρόπος που το συζητάτε. Δείχνει αγάπη και σεβασμό, κάτι πολύ σπάνιο στα ζευγάρια -και όχι μόνο στις μέρες μας! Μακάρι να τα βρίσκετε πάντα!
Οι εικόνες που μας έδωσες πολύ παραστατικές, οι φωτογραφίες ωραιότατες! "Καλά ταξίδια, μάτια μου..."

Βάσσια είπε...

Ελκυστή....... τι όμορφο ταξίδι!!!

Έχεις πάντως μοναδική ικανότητα να περιγράφεις (και να ζηλεύουμε) :-)

Με ποια αίσθηση έμεινες, επιστρέφοντας πίσω;

Eulie Aeglie είπε...

Είπα κι εγώ να σ' επισκεφτώ, ν' απολαύσω εμπειρίες από εξορμήσεις στα χιόνια. Για δες, όμως, μπροστά σε τι βρέθηκα! Τέλειο. Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια.

Locus Publicus είπε...

Mε ταξιδεύεις νοητά φίλε μου. Μόλις κοίταξα τον χάρτη. Μπαίνεις πλέον σε επικίνδυνα αλλά ενδιαφέροντα νερά. Αναμένω με αγωνία τη συνέχεια..

-Το Lonely Planet είναι πάντα "μέσα" σε όσα λέει. Εχει την καλύτερη ταξιδιωτική ενημέρωση που ξέρω. Καλός και χρήσιμος οδηγός.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Δεν είχα καταλάβει την αγωνία σου hypocrite lecteur. Ελπίζω να την ανταμοίβω.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Λωτοφάγος:
Tα ονόματα καταρχήν είναι τυχαία.

Η αληθεια είναι πως όταν βρίσκεσαι αναργάνωτος στην άλλη άκρη της Γης με κάποιον, θα ήταν τουλάχιστον ανόητο να μαλώσεις ή να τσακωθείς.

Καλή η παρατήρησή σου. Που μόνο μια γυναίκα θα πρόσεχε.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Βάσια:
Ηταν η αίσθηση της ήττας, της παράδοσης, της αίσθησης ότι έχανες το πιο σημαντικό κομμάτι του ταξιδιού. Κι ύστερα ήρθε η βροχή και το επιβεβαίωσε.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Η αλήθεια είναι πως από χιόνια και θύελλες χορτάσαμε εδώ πάνω. Τράβηξα πάνω από 100 φωτογραφίες. Καιρός μας ήτανε, να καταλάβουμε χειμώνα επιτέλους!
Η συνέχεια οσονούπω. Ελπίζω να μην έχει σπάσει στα δύο τη ψυχολογία των ηρώων.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Φίλε Λόκους,
Έχουμε μαζί μας κι άλλους οδηγούς: τον Rough Guide, τον Discovery. Και τωρα, πλέον, λέω ν' αρχίσω και το γαλλικό τον Routard.
Όμως απ' όλους τους οδηγούς όντως ο Lonely planet είναι ο πιο έγκυρος, ο πιο ενημερωμένος και ο πιο πρακτικός. Θέλει όμως προσοχή στην επεξεργασία των πληροφοριών. Διαβάζεις πχ για την Αθήνα ότι έχει πορτοφολάδες στη Σταδίου (στα τρόλευ) και το γράφει με τέτοιο τρόπο που κάποιοι ψαρωμένοι τουρίστες μπορεί να νομίσουν ότι η Σταδίου είναι άντρο ληστών και κακοποιών.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

ΜΥ MAJESTY ROOM:
Καλώς μας ήρθες και καλή επιτυχία στη μπλογκογειτονιά.

piece de resistance είπε...

oreo tis zois sou ta taxidia..ki ego gia ena taxidi egrafa allo omos oxi toso syntrofevmeno

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Ίσως τα μη συμφωνημένα να είναι τα πιο προκλητικά ταξίδια. Σπεύδω να διαβάσω.

Desposini Savio είπε...

ταξίδια για το ονειρικό παντού.
μου έλειψαν..

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Καλώς ήρθες Δεσποσύνη στο φτωχικό μου.
Όντως αυτά τα ταξίδια λείπουν πάρα πολύ.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@piece de resistance:
Μη συντροφευεμένα εννοούσα.

Βάσσια είπε...

Ελκυστή.... όχι και καλά λόγια φίλε μου, την αλήθεια λέω.
:-) :-)
(το Β' μέρος είναι ακόμη καλύτερο);

Chryssa είπε...

Καλημέρα,
Το διάβασα για τρίτη φορά... Και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια. Έχω και το ίδιο όνομα με την κοπέλα που ταξιδέψατε μαζί. Αυτό και αν ήταν έκπληξη... είναι σαν να ήρθα και εγώ μαζί. Τόσο ζωντανά το έδωσες...

Χαιρετώ.

Βασιλεία Βαξεβάνη είπε...

Η βόλτα στην blogόσφαιρα πάντα με δικαιώνει. Ή θα γελάσω ή θα τσαντιστώ.

Εσύ μου άρεσες πολύ. Πολύ. Ανυπομονώ. Και δε το συνηθίζω.

philemon είπε...

φίλε ΠΕ, μπράβο. τέτοια ποστ περιμένουμε από σένα. αναμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Βάσσια :
Συνεχίζεις να με σκλαβώνεις. Ελπίζω το 2ο μέρος το οποίο κινείται με τον ίδιο τρόπο γραφής να μην σε κάνει να αλλάξεις γνώμη.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Chryssa:
Τα ονόματα καταπώς λένε είναι συμπτωματικά και οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα είναι εντελώς τυχαία.
Η αλήθεια είναι πάντως πως όταν ο πρωταγωνιστής έχει το ίδιο όνομα με σένα πάντα τον νιώθεις πιο δικό σου. Εγώ πάντως θα προτιμούσα αυτή η οικειότητα να προέρχεται από την ίδια τη γραφή.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Βασιλεία:
Καλώς ήρθες από τα μέρη μας.
Όλες οι βόλτες θεωρώ ότι είναι επικοδομητικές. Εξαρτάται κυρίως από τη διάθεσή μας. Ελπίζω τα βήματά σου να σε ξαναφέρουν σύντομα κοντά μας.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Φιλήμων:
Βρε καλώς το παιδί! Επέστρεψες από τη Βαρκελώνη και τη λοιπή Ευρώπη; Επιτέλους! Γιατί και μεις περιμένουμε πολλά από σένα.

Chryssa είπε...

Καλημέρα,
έχεις δίκιο. Τον πρωταρχικό ρόλο έχει η γραφή. Και γράφεις καταπληκτικά. Αναλώνεσαι όσο πρέπει στην κάθε τροπή της ιστορίας σου και αύτο κάνει τον αναγνώστη να μην βαριέται ποτέ. Να λέει συνέχεια: και μετά? και μετά?
Και αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Αυτό δεν είναι οικειότητα με τη γραφή??? Nα το ζεις, να το κάνεις δικό σου...

Aurangel είπε...

ΌΜΟΡΦΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ.
ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΑ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΟ.
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!!

Την καλημέρα μου.
angel kiss

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Σ΄ευχαριστώ Χρύσα για τα καλά σου λόγια αλλά νιώθω ότι στα έχω εκμαιεύσει...
Ξέρω ότι θα απαντήσεις "μα τι λες; Τα εννοώ αλλιώς δεν θα τα 'γραφα κτλ κτλ" , αλλά ήρθαν μετά την απάντηση μου στο 1ο σου σχόλιο.
Τα κρατάω όμως για τις επόμενες αναρτήσεις!

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Aurangel:
Καλώς μας ήρθες! Ευχαριστώ για το "Καλή αρχή". Αν και είμαι ήδη αρκετούς μήνες εδώ μέσα κάθε ευχή είναι χαρά και καλοδεχούμενη!

ξανθίππη είπε...

δεν έχω προλάβει να το διαβάσω, αλλά φαίνεται τόσο χορταστικό και ενδιαφέρον!
έχεις προσκλησούλα!

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@ Ουυ! Μεγάλη μου τιμή αγαπητή μου Ξανθίππη. Θα απαντήσω πάραυτα.