Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Ζεστές μυρωδιές

Την παλιά σιδερένια πόρτα της πολυκατοικίας άνοιξε ένας νεαρός γύρω στα 30 .Φορούσε μια άσπρη βερμούδα κι από πάνω ένα φανελάκι, απ’ το οποίο ξεχείλιζαν τα φουσκωμένα του μπράτσα. Η μικρή κυλίτσα πρόδιδε κάποιον που κάποτε είχε γυμναστεί πολύ αλλά κάποτε, παλιά. Πρόσεξα ένα σημάδι σαν από ραμμένο σκίσιμο στο δεξί ζυγωματικό, ανάμεσα στη μύτη και στο αφτί.

«Τώρα μένω στο υπόγειο», μου εξήγησε με μια φωνή που δεν ταίριαζε στο δυνατό κορμί του . «Έμενα στο ισόγειο αλλά από τότε που έπεσε η μάνα μου και χτύπησε κι έχει έρθει μια αδερφή της να την προσέχει, δε χωράμε πια.»

Με ανέβασε στον 3ο όροφο. Καλλιθέα, απέναντι απ’ το αστυνομικό τμήμα, δυάρι εσωτερικό.

Με το που μπαίνουμε, μου μυρίζει κεφτεδάκια. Αλλά το διαμέρισμα είναι άδειο. Ήταν αδύνατο κάποιος να έχει μαγειρέψει.
«Θέλω να το αγοράσω. Πως σου φαίνεται; Σου αρέσει;»
«Μόνο αυτός είναι ο λόγος;» τον ρωτάω. «Να φύγεις απ’ το υπόγειο;»Τον κοιτάω κατευθείαν στα κόκκινα του μάτια.
Χαμογελάει. «Όχι» τα κατεβάζει από συστολή και συνεχίζει: «Πέρασα στο Πανεπιστήμιο! Στο ιστορικό αρχαιολογικό. Δεν θα μπορώ ούτε να διαβάζω, ούτε να φέρνω φίλους και γκόμενες»
Δεν περίμενα την απάντηση: «Πόσο χρονών είσαι;» «32» … «Περίμενα να βγουν τα αποτελέσματα για να το πάρω. Πιο πριν δεν μπορούσα κιόλας, είχα πολύ διάβασμα και τη δουλειά μαζί» «Νυχτερινό;» «Όχι, γενικό, εδώ πιο κάτω, το 2ο» Με ξανααιφνιδιάζει. «Πήγαινες σε γενικό σ’ αυτή την ηλικία;» «Ναι. Μαζί με τα 16χρονα. Είχε πολύ γέλιο.» «Καλά, πως σου ρθε; Εννοώ το γενικό;» «Το είχα υποσχεθεί στον πατέρα μου, λίγο πριν πεθάνει πριν 4 χρόνια. Όταν παράτησα το Λύκειο, στα 16 μου, του έγινε μαράζι.»
«Και γιατί το παράτησες;» «Για τον αθλητισμό. Πρωταθλητής Ελλάδας στο πολεμικό κουνγκ φου.» «Τώρα είμαι β' βοηθός στην Εθνική Ελλάδας.» Πρώτη φορά τον άκουγα τον όρο. Εγώ ξέρω μόνο κάτι λίγα από μποξ. Του το λέω. «Η καλύτερη γυμναστική.» μου απαντά. «Πάντως η Καλλιθέα, επιμένω, βγάζει πολλούς και καλούς αθλητές. Είχα πολλούς γνωστούς από εδώ, τρελαμένους με καράτε και πολεμικές τέχνες» «Ναι, είναι ο Μύρωνας εδώ πιο πάνω, ο σύλλογος, καλό φυτώριο».

Κάνω μια βόλτα στο άδειο διαμέρισμα. «Και πως τα κατάφερες με τη δουλειά; Σχολείο το πρωί και δουλειά το βράδυ;» «Δουλεύω στο δήμο, οπότε καταλαβαίνεις μου ήταν εύκολο να φεύγω.» Έκατσε σε μια από τις 2 καρέκλες του χωλ. «Το σχολείο ήταν τ’ όνειρό μου. Ντρεπόμουν που δεν το είχα τελειώσει. Κοίτα εσένα. Σπούδασες, δουλεύεις έχεις μια ζωή κανονική. Χαίρεις μιας εκτίμησης. Εγώ δεν ήξερα ούτε καν να διαβάσω. Ήταν και το μαράζι του μακαρίτη του πατέρα μου: «Χωρίς να έχεις βγάλει το σχολείο δεν θα πας πουθενά μου»
'λεγε πάντα» «Θα είναι πολύ υπερήφανος τώρα για σένα» απάντησα.
«Αλλά μην νομίζεις πως οι σπουδές είναι το πιο σημαντικό στη ζωή τελικά. Κοίτα όντως εμένα.» Τον κοίταξα στα μάτια. Η κοκκινίλα ήταν προφανώς κατάλοιπο των μπουνιών που είχε φάει σε αγώνες και προπονήσεις. «Δουλειά απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, τρέξιμο απίστευτο, ταλαιπωρία, άγχος, κίνηση. Για λίγα ψίχουλα και μέλλον αβέβαιο. Και έτσι είναι όλη η γενιά μου, η γενιά μας.»
«Το πιο σημαντικό στη ζωή το έχεις ήδη,» συνέχισα βλέποντας πως είχα μετριάσει τη χαρά του για την εισαγωγή του. «Είσαι μαχητής. Σπουδαίος μαχητής.»

Σηκώθηκα να φύγω. Γύρισα κι έριξα μια τελευταία ματιά. Έκανα μια μικρή κυκλική κίνηση με το δείκτη του δεξιού μου χεριού στον αέρα «Ήσυχο είναι». «Περιποιημένο, σε καλή κατάσταση. Μπράβο! Να το χαίρεσαι! Και καλό μεταπτυχιακό!»

Δεν του είπα πως, από παιδί, η μυρωδιά τηγανητών κεφτέδων σημαίνει για μένα ζεστασιά και πολύ μεγάλη οικειότητα.

19 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

πολύ αληθινό κείμενο,
είναι συγκινητική η δύναμη κάποιων ανθρώπων,
η θέληση ίσως πιο πολύ
και ο στόχος.

σε φιλώ
καλό καλοκαίρι

Παράξενος Ελκυστής είπε...

To κείμενο είναι αληθινό διότι η ιστορία είναι αληθινή. Που στα δικά μου μέτρα και σταθμά φαντάζει βγαλμένη απο άλλες εποχές, πολλά χρόνια πριν.

Λυδία είπε...

όμορφο... σα να μύρισαν και εδώ...
Καλησπέρες..

Locus Publicus είπε...

Μπράβο στην ανθρώπινη θέληση. Την επικροτώ και τη θαυμάζω. Καλή σου παρέα. Και καλό καλοκαίρι.

Λωτοφάγος είπε...

Αχ, αυτή η μυρωδιά των κεφτέδων! Η γιαγιά στην κουζίνα, τα τζιτζίκια να τσιρίζουν, κι εμείς τα ξαδέλφια να μπουγελονώμαστε!
Πολύ όμορφο κείμενο.
Άλήθεια, φέτος το καλοκαίρι πρόσεξες ότι δύο νέα βιβλία φέρουν τα ονόματά μας; "Οι παράξενοι ελκυστές" είναι το πρώτο και "Αναμνήσεις ενός Λωτοφάγου" το δεύτερο!
Όχι, δεν τα έγραψα εγώ. :)

Chryssa είπε...

Πολύ όμορφο. Πολύ.
Δυνατή αλήθεια.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Καλησπέρες κι από μένα Λυδία!

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@LOCUS PUBLICUS
Τυχερέ! Εσύ έφυγες νωρίς για καλοκαίρι!

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Λωτοφάγος
Κάνανε τα ονόματά μας βιβλία?!!!!Αντε καιρός να κάνουνε και τις ζωές μας!

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Την καλησπέρα μου Χρύσσα.
Διατηρώ μια επιφύλαξη για το αν είναι όμορφο το κείμενο. Σίγουρα όμως είναι μια όμορφη ιστορία.

ritsmas είπε...

Εμαθα ότι ειστε συμπαθέστατος. Καποιοι σας είδαν και με ενημέρωσαν περί αυτού του πραγματικού, τελικά, γεγονοτος.
σας χαιρετώ και καλο καλοκαιρι.
διατηρείστε το χιουμορ, την ποιότητα και τη νεανικότητά σας
ριτς

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Συμπαθέστατος εγώ;!Με αυτή σας την παρατήρησή σας αγαπητή μου έρχεστε αντιμέτωπη με όλη την κοινωνιολογική και ψυχιατρική επιστήμη από τη ρίζα τους!Είστε σίγουρη ότι θέλετε να το κάνετε;

Ευχαριστώ για τις ευχές.
Καλό καλοκαίρι και καλή ξεκούραση κι από μένα.

Τον τελευταίο καιρό όλο εύχομαι "Καλό καλοκαίρι"
Τελικά φαίνεται πως ο μόνος που θα μείνει σε αυτή την πόλη καλοκαιριάτικα θα είμαι εγώ...

ritsmas είπε...

Προφανώς γιατί το επιλέγετε, φανταζομαι Στο κάτω κατω η πολη ειναι πανεμορφη χωρις τους δυνάστες της
χαιρετω

Фе́ммe скатале είπε...

Τι θλιβερες ειναι οι μυρωδιές που σημαίνουν οικειότητα. Σαν κόμπος στο λαιμό είναι

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Να ξέρεις πως υπάρχουν πολλοί "άνθρωποι-μαχητές της ζωής"!
Βέβαια, αυτούς δεν τους προβάλει η τιβί, γιατί δεν είναι ... μοντέλες!

Vicky είπε...

Κι εγώ εδώ το καλοκαίρι, προσπαθώντας για το μεταπτυχιακό. Χωρίς την ηλικία των 32 όμως.

Δεν είναι κρίμα να πραγματοποιούμε όνειρά μας, κυρίως μετά το θάνατο αγαπημένων μας, στους οποίους ήταν επίσης όνειρα;

Vicky είπε...

Μάλλον το έχω ξαναγράψει, ίσως κι από την ένταση όχι. Αλλά αυτή η μουσική... πάντα με ηρεμεί και πάντα με ανταριάζει. Να είστε καλά.

Chryssa είπε...

Και άλλος κόσμος που θα μείνει εδώ...

Είμαστε πολλοί...

:))

Ανώνυμος είπε...

έχω μια απορία, πάντως, αφού δεν είσαι μεσίτης, πώς μπαίνεις στα σπίτια? και ναι, βγήκε ένα βιβλίο "παράξενοι ελκυστές". πέρα από την πλάκα όμως, ένας φίλος που δούλευε μέχρι πρότινος σε σχολείο δεύερης ευκαιρίας με ενήλικες, απ όπου δυστυχώς μετάθηκε, αναρωτιέται αν θα ξαναβρεί τετοιους συνειδητούς μαθητές. καλό Αύγουστο!!!