Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΡΘΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ, ΟΥΤΕ Ο ΗΛΙΟΣ ΝΑ ΣΕ ΔΙΩΞΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ,

ΕΣΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΜΕ Τ' ΑΣΤΡΑ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ,
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΦΩΛΙΑΖΕΙ ΣΤΗ ΨΥΧΗ

(στίσχοι: Παράξενος Ελκυστής)



Αυτή τη φωτογραφία πρόλαβα να τραβήξω χτες, στην αρχή της πορείας, γωνία Ιπποκράτους με Πανεπιστημίου, ώρα 18.30 πριν ξεκινήσουν ακόμα τα επεισόδια και πριν οι μπάτσοι μας φλομώσουν με τα χημικά.

Επειδή όλη κοινωνία παρακολούθησε με μεγάλη αγωνία τα πρωτοφανή επεισόδια κι επειδή όλη την ημέρα σήμερα άσχετοι δημοσιογραφίσκοι και επικίνδυνοι πολιτικάντηδες ασχολούνται με το ποιος είναι υπεύθυνος και ποιος τα συγκαλύπτει επιτρέψτε μου να αφηγηθώ τη δική μου μαρτυρία.

Η κινητοποίηση έγινε κυρίως μέσω sms. "Όλοι στα Προπύλαια στις 6.οο σε μια ειρηνική διαδήλωση". Την πορεία διοργάνωνε ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνεργασία με πολλούς κοινωνικούς φορείς.

(Παρένθεση: Αλήθεια το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ γιατί δεν διοργάνωσαν πορεία; Δική τους πορεία, έστω. Κάποια πράξη διαμαρυρίας; Δεν είναι συγκλονισμένοι; Δεν νιώθουν το άδικο; Αυτοί δηλαδή ανέχονται τη δολοφονία ενός μικού παιδιού;)

Το ραντεβού έλεγε 6.00, εγώ τελείωσα όλες τις δουλειές μου και πήγα από τις 5.30. Ηρεμία. Πολλοί λίγοι νεαροί, μερικές δεκάδες, κάθονται στα σκαλάκια των Προπυλαίων και κουβεντιάζουν,πίνοντας take out καφέ από πλαστικά ποτήρια. Καθώς πλησιάζει η ώρα πλήθος κόσμου αρχίζει να συρρέει από κάθε κατεύθυνση και να συστοιχίζεται σε "θέση πορείας". Στις 6.00 επί της οδού Πανεπιστημίου έχει δημιουργηθεί το αδιαχώρητο. Το πλήθος είναι τόσο πυκνό που θέλω να πάω να χαιρετήσω κάτι φίλους λίγω πιο κάτω και σπρώνω ζητώντας συγγνώμη, σαν να είμαι σε λεωφορείο. Πρέπει να είμαστε πάνω από 20.000. Κοιτάω γύρω μου. Βλέπω κορίτσια και μεγάλες γυναίκες που δεν είχαν ξαναπάει ποτέ τους σε πορεία να χαμογελούν και να αισθάνονται ότι "κάτι κάνουν". Ο παλμός βράζει. Συνθήματα δονούν την ατμόσφαιρα.

Λίγο μετά τις 6.οο, κι ενώ δεν έχουμε ακομα ξεκινήσει, κάνουν την εμφάνισή τους οι κουκουλοφόροι. Επιδεικτικά, διασχίζουν την πορεία κατά τον άξονά της και παίρνουν θέσεις δεξιά κι αριστερά στα πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου με μας στο κέντρο του οδοστρώματος.
Είναι εκατοντάδες. Φοράνε κουκούλες και κράνη, κρατάνε λοστούς και καδρόνια. Πολλοί τους κοιτάμε με φρίκη και τρόμο. Εμένα προσωπικά , από την εκείνη την ημέρα που κάηκε το ΕΜΠ το 1996 και ήμουν ως φοιτητής του (αποτυχημένη) ομαδα περιφρούρησης μού προκαλούν πάντα ταραχή.

Η πορεία ξεκινάει με πολλή μεγάλη ένταση. Κατεβαίνω σε διαδηλώσεις από τα 18 μου, εδώ και 17 χρόνια, τέτοιο πάθος δεν έχω ξαναδεί. Παράλληλα με μας κινούνται οι αναρχικοί και οι κουκουλοφόροι. Ακούμε θορύβους από πέτρες που σκάνε σε θωρακισμένα τζάμια. Κάνουν αυτό τον υπόκωφο θόρυβο που δεν μπορείς να ερμηνεύσεις αμέσως. Που δεν ξέρεις τί έιναι ούτε πόσο μακριά από σένα. Ακούμε εκρήξεις. Βλέπουμε κάποια μαγαζιά να πυρπολούνται. όλοι οι κάδοι καίγονται, περίπτερα των λεοφορείων επίσης. Συνεχίζουμε τη πορεία με συνθήματα, πυκνώνοντας τις γραμμές και τα μπλογκ μας. Στόχος μας είναι να απομονώσουμε τους αναρχικούς, να μην εισχωρήσουν στις γραμμές μας. Μαζί με τα συνθήματα ακούγονται και οδηγίες: "πυκνώστε τις γραμμές, μην διασπάστε". Αστυνομία δεν υπάρχει. Από μακριά βλέπω ματατζήδες, στην Ακαδημίας. Στο ύψος της Εμμανουήλ Μπενάκη πέφτουν τα πρώτα δακρυγόνα. Δεν είναι πολύ έντονα. Μια νεαρή κοπέλα δίπλα μου θέλει να μυρίσει ένα λεμόνι που έχει φέρει μαζί της. "Δεν είναι ώρα ακόμα, της λέω. Κράτησέ το, θα το χρειαστείς". "Πότε;" με ρωτάει. "Θα καταλάβεις".Βάζουμε βαζελίνη γύρω από τα μάτια και στα ρουθούνια.

Φτάνουμε στην Ομόνοια. Η ώρα έχει περάσει τις 7.00, απ' ότι υπολογίζω, γιατί μέσα στην ένταση δεν έχω ασχοληθεί καν με το ρολόι μου. Νέα δακρυγόνα. Μια κοπέλλα έχει φέρει και το σκυλάκι της, το οποίο τρομαγμένο προσπαθεί να κρυφτεί στην αγκαλιά της. Ανηφορίζουμε τη Σταδίου. Στο μεταξύ η κατάσταση με τους αναρχικούς δίπλα μας έχει ξεφύγει εντελώς. Σπάνε και καίνε ό,τι βρουν. Βιώνω ένα κλίμα τρομοκρατίας. Νιώθω ότι δεν ανήκω πλέον πουθενά. Η δική μου διαμαρτυρία έχει γίνει καταφύγιο για κάποιους να κάνουν την Αθήνα μπουρδέλο. Καπηλεύονται τη δική μου αγωνία, το δικό μου αγώνα. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Σκέφτομαι μια διαδήλωση, δεν μπορώ να θυμηθώ όμως ποια που οι μπάτσοι μας περίμεναν στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη και μας πεθάνανε στα χημικά. Τρέμω στην ιδέα τού τι θα συμβεί, αν ξανακάνουν το ίδιο. Οι αναρχικοί θα απαντήσουν με μολότωφ και εμείς θα είμαστε στη μέση. Η κατάσταση είναι πλήρως ανεξέλεγκτη. Πρέπει να μείνω, να φωνάξω, να μην νικηθώ. Γύρω μου όλοι είναι τρομαγμένοι. Η Σταδίου καίγεται. Ενώνω τη φωνή μου με τους άλλους και αρχίζω να φωνάζω συνθήματα με όση δύναμη έχω. Παίρνω θάρρος. Δεν τους φοβάμαι. Το αίμα του Αλέξη κυλάει στις φλέβες μου.


Πλησιάζουμε στο ύψος της Κλαυθμώνος. Από τα μεγάφωνα φωνάζουν να κάνουμε πλαϊνές αλυσίδες, να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην τρέχουμε. Να μην αφήσουμε τους μπάχαλους και τους αναρχικούς να παρεισφρύσουν. Πιάνομαι με τους πλαϊνούς μου. Είμαι από τα αριστερά της πορείας, προς τον πεζόδρομο της Κοραή, στο ύψος του κτιρίου της Εμπορικής. Βλέπω ενισχυμένες δυνάμεις των ΜΑΤ απέναντι, στη γωνία Πανεπιστημίου και Κοραή. Προχωράω με πλάγια βήματα, κρατώντας σφιχτά αγκαζέ τους διπλανούς μου. Από πίσω μου προχωράει η πορεία, από μπρος μου οι αναρχικοί και πιο πέρα τα ΜΑΤ. Από την Κλαυθμώνος, εκεί που έχω στραμμένη την πλάτη μου, οι μπάτσοι ρίχνουν δακρυγόνα και χημικά. Νιώθω τα μάτια και το στόμα μου να καίγονται. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ξέρω μέχρι που μπορώ να αντέξω. Κάποιοι φεύγουν προς την Κοραή Ο κύριος όγκος συνεχίζουμε και προχωράμε. Οι μπάτσοι κάνουν ντου με κλομπ και μας φλομώνουν στα χημικά. Ο κόσμος πανικοβάλλεται. Κόβεται η ανάσα μου. Αφήνω τα χέρια μου για να τρίψω τα μάτια μου και χάνω τους συντρόφους και το μπλογκ μου. Το πλήθος τρέχει πανικόβλητο προς την Κοραή. Κάποιο πηδούν τα κάγκελα και προσγειώνονται απότομα μέσα στο ποδοβολητό. Είναι οι στιγμές που αν πέσεις κάτω σε πατήσανε. Το πλήθος με παρασέρνει. Ψάχνω να βρω το πανό μας. Δεν το βλέπω. Πηγαίνω τρέχοντας προς την Κοραή.Εκεί αναρχικοί πετάνε μολοτωφ στη διμοιρία. "Μας έχουν εγκλωβίσει" σκέφτομαι, θα μας συλλάβουν όλους. Τα πάνω ΜΑΤ πετάνε δακρυγόνα και το πλήθος οπισθοχωρεί. Αλλοι ανεβαίνουν. Βρίσκομαι ακριβώς στη μέση.

Κρύβομαι πίσω απο ένα περίπτερο. Ζαλίζομαι και δεν μπορώ να αναπνέυσω. Βλέπω το συντριβάνι στη μέση της Κοραή και τρέχω. Βουτάω το κεφάλι μέσα. Τα μάτια, τη μύτη, τα μαλιά. Αναπνέω ελεύθερα. Τους δικούς μου τους εχω χάσει. Τότε βλέπω κάποιους να τρέχουν στο σταθμό του Μετρό. Τους ακολουθώ. Έχουν παραβιάσει τα ρολλά κατά 5ο εκατοστά και μπαίνουν σκυμμένοι στα 2. Στο σταθμό, αναπνέουμε ελεύθερα. Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι δεν θα σταμάτε συρμοί διότι η στάση ήταν κλειστή. Αν καποιος μαλάκας ρίξει ένα δακρυγόνο ή κάποιος άλλος μαλάκας βάλει φωτιά θα πνιγούμε και θα καούμε σαν τα ποντίκια.
Βλέπω το σταθμάρχη. Συνομιλεί με κάτι έξαλλους, εξαγριωμένους νεαρούς. Καταλαβαίνω ότι φοβάται. Για το σταθμό και τη ζωή του. Φαίνεται στα μάτια του. Παραμερίζω τους πάντες και φωνάζω δυνατά για να επιβάλλω τη τάξη: "Είμαι μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ", παλιά καραβάνα, παλιό κόλπο, μ' έχει γλυτώσει από πολλές συλλήψεις. Ο σταθμάρχης ανακουφίζεται που αντικρύζει έναν υπεύθυνο. "πείτε να σταματήσουν τα τρένα να μας πάρουν" "Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. 'Έδωσα εντολή. Τα τρένα σταματούν" . Γυρίζω και φωνάζω στην ομύγηρι:"όλοι στις αποβάθρες σας!" Οι πιο πολλοί διαλύονται. Μερικοί μένουν και προσπαθούν να πείσουν τον σταθμάρχη να ανοίξει τις πύλες για να βρουν καταφύγιο και οι υπόλοιποι. Ξέρω ότι αυτό δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ. Κατευθύνομαι στην αποβάθρα μου. Από πάνω η Αθήνα φλέγεται. Χτυπάει το κινητό. Το μπλογκ μου πέρασε μέσα από την Αστυνομία και τα δακρυγόνα κι έφτασε στο Σύνταγμα. Ήταν όλοι καλά. όμως εγώ δεν ήμουν εκεί. Είχα ηττηθεί... Για άλλη μια φορά ένιωθα απογοήτευση. Για τον Αλέξη, την ανεξέλεγκτη αστυνομική βία, το κίνημα που κάποιοι βρίσκουν πάντα τρόπο και υπονομεύουν, την Αθήνα που είχε παραδοθεί στις φλόγες...

22 σχόλια:

Jack Reylan είπε...

Greece needs a neutralizing junta like during Crimea to prevent soviet access to the straits. Then they can scurry about in denial blaming Armenians, Jews or Albanians as these perfidious Trojan Horse diner people are wont to do. We have to close their pragra Manitchian Islamo-Soviet temples here in the USA to prevent them doing the same here.

gasireu είπε...

μου θύμισες κάτι πορείες του 1991, απίστευτο το ότι αν δεν έχει δει κανείς τα πρόσωπα των ανθρώπων δεν σε πιστεύει όταν λες πόσο τρόμο ή σκληρότητα δείχνουν, ανατριχιαστικό!

Ανώνυμος είπε...

η ακριβής μαρτυρία καικατάθεση δημόσια, των περιστατικών όπου παραβιάζονται διακιώματα, μόνο ήττα δεν είναι. Αυτό σύμφωνα, με την εμπειρία και τη σωρευμένη εμπειρία αυτών που προσπαθούν να υπερασπίσουν τα ανθ΄ρωπινα δικαιώματα. που πολλές φορές πλήττονται όχι μόνο από όπλα και χημικά αλλά και από την παραπληροφόρηση, από τη βιομηχανία των ΜΜΕ, που νίβει τα χέρια της μαζί με όλες τις άλλες.
κι εμείς το πρόσωπό μας, να βγάλουμε μετά το σκοτάδι και τη ντροπή που τάχα είμαστε ριψα΄σπιδες. Αλλά δεν εκπαιδευτήκαμε στη συλλογικότητα, δεν σχεδιάσαμε πώς και με πόιά μέτρα ασφάλειας θα αποδεχόμαστε τις "ήττες".

Εκεί στο βάθος, έβλεπα τον πανικό να έρχεται καινα σπάζουν οι αλυσίδες -ενώ δεν είμαστε προλετάριοι- και άφοβοι άρα στο να τις χάσουμε. Δεν είναι γερές οι αλυσίδες ούτε οι συνεκτικοί δεσμοί μεταξύ μας, λυπάμαι που το λέω, θα τόχεις μάθει κι εσύ που ασχολείσαι με ανθρωπους -που έρχονται από αλλού και αλλού πάνε. Καμιά φορά αυτοί έχουν πιο σαφή την έννοια του αιτήματος, μια ασφαλή στέγη ζητάνε μόνο, ενώ εμείς με τη στέγη, τη δουλειά τη νομιμότητα, την κοιν. ασφάλεια, μήπως δεν έχουμε επίγνωση?

Να βάλω τελεία, γιατί δεν τελειώνει, η πορεία να ξεφύγει κανείς από τον ατομισμό, που τόσο μα τόσο έξυπνα μας το φόρεσαν, και μας έμαθαν να τρέχουμε κάθε τόσο στα μαγαζιά τους να τον ανανεωνουμε με χίλιους τρόπους.

Σημεία καιρών πολύ σκοτεινών είναι όλα αυτά καιείμαι συγχισμένη από το τόσο ψέμα γύρω μου.

Αυτή η αλήθεια όμως μόνο ήττα δεν είναι.

Ανώνυμος είπε...

και οι στίχοι που βγαίνουν στους δρόμους, αισιόδοξοι, παρ όλα αυτά.

Eulie Aeglie είπε...

στη μνήμη του Αλέξη, ας αλλάξουμε τον κόσμο χτίζοντάς τον ομορφότερο και φωτεινότερο - μακριά από μας ο μάταιος χαλασμός

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Thank you Jack for your concern. It s good to know that what ‘s happening here has a world wide effect.
I m afraid the problem is not strictly political, but mostly social. It s hard to make you understand the Greek reality but I have to tell that these violent reactions are being condemned by every political party, including lefts.
The last few years the social situation is getting worst. The corruption is unspeakable, the cost of life level intolerant height, the unemployment a nightmare. People gets real poorer when politics and some members of the government or around it are getting richer and richer. The banks still present excessive profits of 500%, with their capitals surely invested, not in toxic products, but in the Balkans and the south east Europe’s economies. And the government in order to cope with this global crisis is promising more money, to them, like the mythical amount of 28 billions years! Sorry but it s unacceptable! The have already enough! In did, one of the bankers have aggrieved with the fact that the do not need the governmental aid. Take under consideration the entrance of fascists in the Parliament -for the first time in greek history- that has armed the police several times, during the last couple of years, allowed the to use inexplicable extreme and deadly violence, with no punishment at all and that Greece is not so large country as yours (so the differences cannot be shown, or undervalued) and you have a time clock bomb.
I think these events are the best cause to reconsider what kind of society we wont.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Gasireu,
Φίλε και συναγωνιστή, εγώ το 1991 ήμουν 3η Λυκείου και δεν συμμετείχα ακόμα σε πορείες.
Είναι πάντως αλήθεια. Η θεα ανθρώπων με πρόσωπα καλυμμένα με μάσκες και κράνη είναι τρομακτική. Δεν αρμόζει σε καμία Δημοκρατία.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Αυτός ο ατομισμός είναι το χειρότερο. Και η απολύτως καμία ανάγκη για αγώνα και κοινωνική προσπάθεια. Λες και απαγορεύεται, λες και είναι κακό να είσαι φερειπίν, ένας επιτυχημένος καταστηματάρχης ή επαγγελματίας και από την άλλη να διεκδικείς κάτι κοινωνικά δικαιότερο. Διότι όλοι μόλις "πιαστούν", ξεχνούν τα πάντα.
Δεν ασχολούμαι φυσικά με αυτούς που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τίποτ' άλλο πέρα από τον ατομικό πλουτισμό. Και τέτοιους ξέρους κάμποσους. Και τους λυπάμαι γιατί δεν έχουν ούτε ένα πραγματικό φίλο, γιατί δεν έχουν να μιλήσουν για τίποτα.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Την ίδια ακριβώς αίσθηση είχε, Αίγλη μου (που καιρό έχουμε να σε δούμε) και ο Γκάτσος όταν έγραφε:
"Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί..."
Δεν τρέφω φρούδες ελπίδες. Μακάρι κάθε χαλασμός να ήταν ένα μεγάλο μάθημα, αλλά δεν είναι...

vasikos metoxos είπε...

Φίλε Ελκυστή, με συνεπήρε το κείμενό σου, ειλικρινά. Ένιωσα το στρες της πίεσης και την ένταση της πορείας. Πραγματικά εξαιρετικό κείμενο. Πολλοί φίλοι μου μετέφεραν το ίδιο αίσθημα της απογοήτευσης για το μπάχαλο από τα μαλακισμένα. Τίποτα όμως δεν ηττάται φίλε. Απλώς ήσουν ψιλιασμένος για το τι μπορούσε να συμβεί. Εάν το παιχνίδι παιζόταν στα ίσια, με την ένταση και το θυμό του κόσμου και με την αστυνομία να βαράει στο ψαχνό, θα είχαμε τραγωδίες φίλε. Και επειδή ο στόχος τους είναι να θάψουν το Βατοπαίδι με εκπλήσσει που δεν κλιμάκωσαν. Ένας νεκρός ακόμα τους βολεύει μία χαρά. Εδώ προκάλεσαν προσχεδιασμένα επεισόδια στην κηδεία οι αλήτες...

Παράξενος Ελκυστής είπε...

@Βασικός Μέτοχος:
Το κείμενο γράφτηκε εν βρασμώ ψυχής μέσα σε λίγα λεπτά, προσπαθώντας να αποτυπώσω τα συναισθήματα της στιγμής.
Πολλά προσπάθησαν να κουκουλώσουν. Κυρίως την αδυναμία τους να κυβερνήσουν. Η περίφημη "επανίδρυση του κράτους" πρέπει πλέον να αποκαλείται "επανόπλιση του κράτους".

vasikos metoxos είπε...

Για πέρνα από τον Σπίθα. Έχουμε θέμα.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Μολις μιλησα με τον...Αλεξη. Του διαβασα το κειμενο σου και συγκινηθηκε πολυ.Σ ευχαριστει πολυ λεει, και να μην το ξαναπεις πως ηττηθηκες.
Ετσι μου πε να σου πω. Αν θες μπορεις να το επιβεβαιωσεις κι ο ιδος. Μιλησε του αποψε λιγο πριν κοιμηθεις.Θα ειναι εκει μου ειπε και θα μας περιμενει...
Τα σεβη μου.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

EXOAPTONKYKLO:
Φίλε με το μπρεχτικό ψευδόνυμο πολύ φοβάμαι πως ο Αλέξης, από κει ψηλά, θα νιώθει πιο απογοητευμένος και πιο ηττημένος απ' όλους.

Unknown είπε...

Γεια σου ρε φίλε, για άλλη μια φορά μας έβγαλες όλους ασπροπρόσωπους. Όντας μακριά, η κατάσταση φαίνεται τραγική. Ούτε ένας να πεί γιατί έγινε όλο αυτό, ούτε ένας να πεί πώς φτάσαμε ως εδώ, μόνο τα γνωστά "Γνωστοί-άγνωστοι" "Σπασμένες βιτρίνες", ασύμμετρες απειλές και άλλα τέτοια φαιδρά. Και τα κεφάλια των τηλεοράσεων να σερβίρουν εύπεπτη βλακεία.
Δεν αντέχω άλλο αυτή την κωλοχώρα.

Lucky Archer - Λάκης Βελώτρης είπε...

Μας λες ψέμα για ηλικία πάππου, αρρώστια γιαγιάς, αντάρτες συμπεθέρους που σκότωσαν πάππου Μας έδιωξες Ιάκωβο και επίβαλλες Ομπαμα. Μας λες ψεμα για την αίτια του κρυολόγημα Μας λες ψεμα για τα λογια του Χριστού και του Περικλή Έπρεπε να σε σφαλιαρωνα οταν θρηνουσες κόκκινο τράγο που μας αραπωσες. Μας λες ψεμα για τη ενοχεια Βενιζέλου στη Σμύρνη Μας λεσ ψεμα για χαρεμι δασκαλιτσες του επιθεωρητή Μας λες ψεμα για τη χορωδία και στασίδι Θα φας τώρα στάχτη απο ρουθούνι τη ψευτιά Ιππως Τρωης που μας λες τύπους και κομπλεκτικους που δεν ανεχόμαστε τη κατεργαριά σου.

Locus Publicus είπε...

Φίλε μου, σε σένα και την οικογένειά σου, τις ολόψυχες ευχές μου για Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά.

Locus

ritsmas είπε...

Ευχές, πάντως, για ένα αύριο απαλλαγμένο από βρωμιά...

vasikos metoxos είπε...

χρόνια πολλά και κάθε παράξενη ευτυχία σου εύχομαι αγαπητέ ελκυστή!

Eulie Aeglie είπε...

Καλή χρονιά, ελκυστή.

Παράξενος Ελκυστής είπε...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

Λωτοφάγος είπε...

Ελκυστή, που είσαι, δυο μήνες τώρα; Έλα πίσω, η εξέγερση έσβησε!