Τρία νέα, ψηλά, ωραία παιδιά χαζεύουν το αντικείμενο του καταναλωτικού τους πόθου Παρασκευή μεσημέρι στην Ερμού; Πως μπορείς όμως να θαυμάζεις κάτι και να έχεις τα χέρια σταυρωμένα; Ή μήπως τρεις μαύροι μετανάστες με τους μπόγους σφιχτά δεμένους και παραφουσκωμένους, έτοιμους, στη θέα του πρώτου δημοτικού μπάτσου, να τους αρπάξουν και να τρέξουν, κοιτούν από θέση άμυνας κι αδυναμίας την επίδειξη ισχύος του Νεοέλληνα;
Ο 4ος της παρέας, ο Μοχάμεντ, (χωρίς μπόγο αυτός) δεν θέλει να φωτογραφηθεί. Τον έχω μαθητή στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών. Την προηγούμενη Κυριακή τον είχα βάλει να μου περιγράψει μια μέρα του. Είναι σε προχωρημένη τάξη, στην 3η , και μαθαίνουμε τους χρόνους, ξεκινώντας από τον ενεστώτα. Τον διορθώνω καθώς μιλά. "Ξυπνάω κάθε πρωί στις έξι, πηγαίνω στο μπάνιο και πλένομαι. Μ' αρέσει να πλένομαι. Πηγαίνω στη κουζίνα, τρώω πίνω τσάι και φεύγω. Πάω στη στάση και περιμένω το λεωφορείο. Στις 7.00 πιάνω δουλειά. Στις 12.30 κάνω μια ώρα διάλλειμα. Τρώω. Δουλεύω. Και γυρνάω σπίτι κατά τις 7.00. Κάνω μπάνιο. Κάθε μέρα όταν γυρνάω σπίτι κάνω ένα ζεστό μπάνιο. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απ' το ζεστό μπάνιο. Μετά πάω σούπερ μάρκετ και το βράδυ βλέπω τηλεόραση"
Τα κανάλια που βλέπει είναι δορυφορικά. Αναζητά την επαφή με την πατρίδα του. Χρειάζεται να ενισχύσει την ταυτότητα του. Διότι εδώ στην Ελλάδα αν και η μέρα του δεν διαφέρει σε τίποτα από ενός Έλληνα θαυμάζει κι αυτός με τα χέρια σταυρωμένα, ξέροντας πολύ καλά μέχρι που φτάνουν όταν τα ανοίξει.
14 σχόλια:
Ελα βρε,τι πεσιμιστικη διαθεση ειναι αυτη σημερα;
Τι σκληρες διαπιστωσεις σου διασχιζουν το μυαλο;
Ετσι ειναι..η αμυνα, η μονη επιλογη τελικα.
Σχετικα με το σχολειο μεταναστων,διδασκεις πραγματικα;
Πες μου θελω να ξερω..
Ναι, φέτος ξεκίνησα, εθελοντικά εννοείται. Κάθε Κυριακή 5-8.Έχει και μεσημέρι της ίδιας ημέρας καθώς και Σάββατο απόγευμα. Για περισσότερες πληροφορίες στο www.ksm.gr. Εθελοντές πάντα καλοδεχούμενοι.
Χαλάει ο καιρός και οι παράξενοι (καουμπόισες, ελκυστές και άλλοι) μελαγχολούν.
Γι'αυτο σ'αγαπαω σκατο για την κοινωνικη σου ευαισθησια..ευχαριστω για το link.
Ελα απο κει, απο το blog μου να κουβεντιασουμε γιατι κατι προβλημα εχει η σελιδα σου και με κοβει συνεχεια..κοιταξε το και ελα..τωρα γιατι θελω να ετοιμαστω για να βγω εξω αποψε..αντε ακομα;
χαιρετώ και από δω. πρωτον διαβασα γιατί επιλεξατε αυτη την ονομασία ( παραξενος ελκυστής ) και δευτερον διαβασα το ποστ σας. Πόσους τέτοιους τιμιους ανθρώπους εχουμε γυρω μας για τους οποίους δεκαρα δεν δίνουμε...προφανώς γιατί έχουμε τις δικές μας έγνοιες.
Bravo σου για την πρωτοβουλία της εθελοντικής εργασίας, και για το ποστ αυτό. Είναι ιδιαίτερα σπάνιο κάποιος να νοιαστεί για το πως θα νιώθει κάποιος μετανάστης στην χώρα του. Δείχνει πραγματική ευαισθησία.
Καλημερα παραξενε
που γυρνας παλι;
@ (Merry) ritsmas: ευχαριστώ για την επίσκεψη. Η επαφή μου - όχι μόνο η εθελοντική αλλά και η επαγγελματική - με τους μετανάστες μ' έχει κάνει να καταλάβω τη σημασία λέξεων όπως μεροκάματο, άρτος ημών ο επιούσιος, τραγούδι την ώρα της δουλειάς, που οι προγούμενες γενιές πριν την εμφάνιση του homo neoellinous, ήξεραν κι εκτιμούσαν. Δεν είναι φυσικά όλοι οι μετανάστες καλοί και τίμιοι. Αλλά οι πιο πολλοί ναι.
Διαφωνώ με τις "δικές μας έγνοιες". Αυτές οδηγούν στη κοινωνία της σιωπής που στηλιτεύετε στο δικό σας ποστ. Άντιθέτως δέχομαι τις προτεραιότητες. Γι άλλον πιο σημαντικό είναι οι άστεγοι ή τα αδέσποτα ή η ανακύκλωση κτλ. Αλλά σημασία έχει να ξεφεύγουμε από τις "δικές μας έγνοιες". Δεν χρειάζεται να συμμετέχεις ενεργά. Αρκεί η ευαισθητοποίηση. Αυτές οι "δικές μας έγνοιες" είναι δυστυχώς το άλλοθι και ταυτόχρονα το μεγάλο στοίχημα και αν θέλετε τη γνώμη μου η μόνη παραγματική παρακαταθήκη της γενιάς του Πολυτεχνείου.
@ roadartist: ευχαριστώ πολύ :))
@ Ysatis today: Δεν πρόλαβα χθες να περάσω για βόλτα γιατί είχα κι εγώ να βγω. Τώρα το πρωί εκμεταλλεύτηκα τον καλό καιρό και πήγα για τζόκινγκ στον Υμηττό με το σκύλο μου. Κερνάς καφέ;
Ξερεις κατι ελκυστη..οι φιλοι οταν πραγματικα σε αγαπουν ειναι διπλα σου στα στριμωγμενα..και εσυ εισαι καλος φιλος.
Χθες με εβαλες σε σκεψεις με την παραμετρο που εθεσες..δεν την ειχα σκεφτει.
Κερναω..ελα.
Είσαι όντως "παράξενος"! Τέτοια κοινωνική (και εν γένει) ευαισθησία σπάνια τη βρίσκεις στη γενιά του Πολυτεχνείου! Μπορεί όμως να κάνω λάθος και να βλέπουμε μόνο όσους λούζουν τα φώτα. Πέρνα κι από το δικό μου μπλογκ να μου πεις τη γνώμη σου...
Καλησπέρα επίκυνδυνε Λωτοφάγε. Όχι δεν ανήκω στη γενιά του Πολυτεχνείου! Αν είναι δυνατόν! Δεν είμαι 50 χρονών! Ανήκω στην ακριβώς επόμενη (γεννήθηκα το 1974). Λέω ότι ή εθελοντική εργασία είναι η μοναδική παρακαταθήκη της προηγούμενης γενιάς διότι όλα τα άλλα τα πρόδωσαν και μόνο αυτό επιβίωσε, γιγαντώθηκε και συνεχίζει. Όχι βέβαια ότι η προηγούμνεη γενιά (του Πολυτεχνείου) ανακάλυψε τον εθελοντισμό. Ο Ερυθρός Σταυρός νομίζω έχει ένα αιώνα ζωής. Αλλά αυτή τον διέδωσε και τον ανέδειξε.
Είμαι κάμποση ώρα εδώ μέσα, ελκυσμένη κι εγώ ως ένα από τα παράξενα, ούτε θυμάμαι πώς έφτασα σε σένα. Τα έχω μάλλον διαβάσει όλα - ή σχεδόν. Κι αυτό το ζεστό μπάνιο με συγκινεί ιδιαίτερα. Νομίζω ότι στις καρδιές των ανθρώπων, οι μετανάστες αντιμετωπίζονται σωστά. Αλλά συχνά το μυαλό, μπροστά σε ειδικές περιστάσεις, αναλύει τα πράγματα με τις εγγραφές που το έχουν παραγεμίσει τα κάθε λογής μέσα. Έτσι γίνεται και σκεφτόμαστε πάντα τους μετανάστες πρώτους αν θέλουμε να έχουμε κακούς σε κάποια ιστορία. Θα σ’ επισκεφτώ πάλι. Καλησπέρα.
ΥΓ: Πολύ όμορφα έντυσες το ποίημα του Ν.Λαπαθιώτη.
@Eulie Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Εσείς κι αν έχετε παράξενο νικ!Δυστυχώς - κι αυτό ήταν το θέμα της σημερινής μας συνάντησης στο Κ.Σ.Μ - η προκατάληψη συνεχίζει, και τώρα τελευταία χάρη στην πολιτική συγκυρία, βρίσκει και δημόσιο λόγο για να μεγαλώσει κι άλλο.
Περιμένω τη νέα σας επίσκεψη
Ευχαριστώ για τον Λαπαθιώτη.
Δημοσίευση σχολίου