Πόσο ωραία θα είναι και φέτος στην Αθήνα με τα διάφορα live (με αρχηγό το Half note) τις μικρές μουσικές σκηνές, τα ημισκότεινα μπαράκια, τις θεατρικές παραστάσεις, τις εναλλακτικές παραστάσεις, τις εικαστικές εκθέσεις , τις νέες εκδόσεις, τα καφέ, την παρέα, τις κιθάρες και τα επιτραπέζια δίπλα στο τζάκι και τόσα άλλα.
Αλλά αυτό το χειμώνα θα είναι λίγο διαφορετικά. Πλησιάζοντας τα 35, σαν να περάσαμε ξαφνικά σε μια άλλη φάση, σαν κάτι να έγινε, μια σκιά σαν να μας πλησίασε και όλοι να νιώσαμε πως έπρεπε κάτι να κάνουμε. Και μερικοί το έκαναν. Και έφυγαν. Μακριά από την Αθήνα. Κυρίως για δουλειά. Δυστυχώς κανείς για διακοπές, ξεκούραση ή year off.
Τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι συνεχώς σε πάρτυ αποχωρισμών. Ούτε όταν τελείωσε τη σχολή δεν είχα παέι σε τόσα αποχεραιτιστήρια.
Μετράω λοιπόν απώλειες και δεν διστάζω, για να τους εκδικηθώ που με αφήνουν μόνο, να τους πω με τ' όνομά τους:
1. Ο Άλκης που τελείωσε την ειδικότητα του στον Ευαγγελισμό με διακρίσεις και επαίνους και πήγε να νευροχειρουργήσει στη Γαλλία.
2. Ο Λευτέρης που μετά από τοσα χρόνια αποφάσισε να αφήσει την καλοπληρωμένη αλλά ημεροβόρα του δουλειά για να ζήσει ένα χρόνο στην Αγγλία σαν φοιτητής και με την ευκαιρία να πάρει κι ένα μάστερ.
3. Ο Γιάννης που στα 35 του παράτησε κιθάρες, λαούτα, μπουζούκια, μουσικές, συναυλίες και χορευτικά συγκροτήματα και αποφάσισε να ενεργοποιήσει εκείνο το σκωροφαγωμένο πτυχίο της ΣΕΛΕΤΕ και να διδάξει, χειμωνιάτικα!, στην Ικαρία.
4. Ο Πάνος που -ένας Θεός ξέρει πως του ρθε- ζήτησε και πήρε απόσπαση για τη πρεσβεία της Τεχεράνης (!), να εποπτεύει τα συστήματα πληροφορικής.
5.Ο Δημήτρης που παράτησε σύξυλο το ΣΥΡΙΖΑ κι αποφάσισε πως ήρθε καιρός να ξαναγυρίζει στα Λύκεια και να διδάξει. Έφυγε για Ρέθυμνο.
6. Ο Κωστής - γνωστός και ως Ypocrite lecteur- που επιτέλους τελείωσε εκείνο το ρημαδοδιδακτορικό και ως γνήσιος παππούς πήγε φαντάρος.
7. Αν υπολογίσεις το Στέφανο και τη Λήδα που κάνανε παιδί και για ένα χρόνο αποσύρονται από τα εγκόσμια...
...εγώ πως θα περάσω το χειμώνα ρε παιδιά; Έστω το μεσοδιάστημα ανάμεσα στα ταξίδια (ειδικά αυτό στη Τεχεράνη δεν το χάνω με τίποτα) που θα κάνω για να τους επισκεφτώ;
Δεν κλαίγομαι γιατί καταρχήν δεν είμαι μόνος και κατά δεύτερον έχουν μείνει κι άλλοι πίσω . Αλλά να... θα μου λείψουν...
Καλό ταξίδι σε όλους και καλή αντάμωση...
