"Το εμβληματικό αριστούργημα του Ε. Άλμπι ανεβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο στις θεατρικές σκηνές. Φέτος με πρωταγωνιστικό ζευγάρι τους Δ. Καταλειφό – Ρ. Οικονομίδου ευτύχησε. Ο Τζώρτζ και η Μάρθα, ένα μεσήλικο ευκατάστατο μορφωμένο ζευγάρι, επιστρέφουν σπίτι τους ύστερα από ένα πάρτι. Ο Άλμπι ήδη από τις πρώτες γραμμές δίνει μια καλή ιδέα για το τι θα επακολουθήσει στην εξέλιξη της νύχτας. Ο Τζωρτζ και η Μάρθα χρησιμοποιώντας το ποτό για να μιλήσουν ανεμπόδιστα και κυρίως ανερυθρίαστα, τρώγονται με τις σάρκες τους βρίζοντας, υποτιμώντας και προσβάλλοντας ο ένας τον άλλο. Με την έλευση καλεσμένων, ενός νεοαφιχθέντος στην περιοχή νεαρού ζευγαριού , που λειτουργούν ως οι απαραίτητοι θεατές για την σαρκοφάγα παράσταση που το αρχικό ζεύγος έχει ψυχαναγκαστική ανάγκη να παίξει, ξεσπάει ίσως μία από τις πιο κανιβαλιστικές σκηνές στην ιστορία των θεατρικών ζευγαριών. Αμείλικτη λεκτική βία, ταπείνωση, σαρκασμός, ειρωνεία και υποκρισία βομβαρδίζουν ακατάπαυστα το μεσοαστικό αμερικάνικο σπίτι και όνειρο μέχρι που το ισοπεδώνουν συθέμελα.
Ο Καταλειφός παίζει με τη γνωστή μανιέρα του απόλυτα επιτυχημένα τον καταπιεσμένο αποτυχημένο καθηγητή Ιστορίας αλλά η παράσταση ανήκει στη Ρ. Οικονομίδου με τις δηλητηριώδεις ματιές της και τις σχεδόν σχιζοφρενικές εκφράσεις του προσώπου της. Το νεαρό ζεύγος, Μπουρδούμης και Ρουβολή διεκπεραιώνουν τον υποβοηθητικό ρόλο τους. Συγχαρητήρια στη μετάφραση της Τζένης Μαστοράκη που παντρεύει έξοχα τη σλαμ με την νεοελληνική αργκό παραδίνοντας ένα ολόφρεσκο κείμενο, ενώ και ο σκηνοθέτης Αντώνης Αντύπας κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού παρά τις τρεις ώρες και τα άβολα καθίσματα. Μοναδικό μειονέκτημα: η ανάδειξη των απαραίτητων (μαύρων) χιουμοριστικών στοιχείων ως αντίβαρο ,που δυστυχώς πολλοί απ’ το κοινό και κυρίως νέοι, δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν και επιδίδονται στα χάχανα που τους έχουν συνηθίσει οι Α.Μ.Α.Ν. και ο Λάκης ο Γλυκούλης, γελώντας κάθε φορά που τα θανατηφόρα βέλη περιέχουν τις εθνικές μας ύβρεις."
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δρόμος την 5/3/10
