Χθες το πρωι,
δυο μίλια απ' το λιμάνι,
χάθηκε μόνη στα βαθιά.
Έτσι περνά η Άνοιξη και φεύγει,
είχε στα μάτια σκοτεινιά, είχε στα μάτια της φωτιά
Θα θελα να χω βρει μια λέξη να της πω
τη θάλασσα πως κλείνει σε μια στάλα αθάνατο νερό
όμως δεν ξέρω που να ψάξω κι αγρυπνώ
Στη φούστα της κεντούσε το Χειμώνα
με φύλλα που έπεφταν στη Γη.
Μου ζήτησε τα ρούχα της δουλειάς μου
κι είπε πως πως δεν θα ξαναρθεί κι είπε πως πάλι θα φανεί .
--------------------------------------
Μουσική: Παράξενος Ελκυστής
Στίχοι : Γιάννης Ζαρκαδούλας
Φωνή: Μαρία Γράμψα
--------------------------------------
Ο Γιάννης έχει σπουδάσει γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση, κάπου χαμένος στα βάθη της ΑΣΕΠικής επαρχίας.
--------------------------------------
Η Μαρία ολοκλήρωσε με άριστα, επαίνους και διακρίσεις τις σπουδές της στο πιάνο και στην ωδική. Έχει τραγουδήσει σε πολλές συναυλίες, ενώ δούλευε για πολλά χρόνια στη χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Επίσης έχει συμετάσχει σε πολλούς δίσκους γνωστών μουσικών και τραγουδοποιών. Τα τελευταία χρόνια δουλεύει ως stage manager για την "Ελληνική Θεαμάτων" και, απογοητευμένη, δεν δηλώνει πλέον τραγουδίστρια, ούτε μουσικός.
59 σχόλια:
Πωπω...
Υπέροχη μουσική, υπέροχη στίχοι, υπέροχη φωνή από την απογοητευμένη stage manager που να της πεις να μην είναι πια' με τέτοια φωνή...
Όσο για τον ΑΣΕΠόπληκτο της επαρχίας, να του πεις να βοηθήσει εκεί, όσο μπορεί και θέλει, μουσικά, γιατί ξέρω την επαρχία απ' την καλή και την ανάποδη. Χρειάζεται βοήθεια...
Ήρθε κι η σειρά σου, τύπε με το υπέροχο ψευδώνυμο!
Συνέχισε να μας εκπλήσσεις... Και πού 'σαι ακόμα, λέω εγώ. Χάρηκα πολύ που βγήκες απ' τον πνιγμό...
Η άνοιξη μπήκε, τέρμα τα ψέματα.
Τώρα τα κεφάλια...έξω...
Φίλε Ελκυστή, υποκλίνομαι στην ωραία μουσική και τη φωνή της κ. Μαρίας..
Σ' ευχαριστώ πολύ αγαπητέ μου Δημήτρη για τα καλά σου λόγια.
Απ' τον πνιγμό δεν βγήκα ακόμα. Μόλις πάω να πάρω μια ανάσα ένα νέο χέρι με σπρώχνει προς τα κάτω.
Η απογοήτευση της Μαρίας έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Έντεχνο Σκυλάδικο.
Ο Γιάννης κάνει ό,τι μπορεί. Σε πείσμα κι αυτός πολύ απογοητευτικών παραγόντων.
Ευτυχώς μπήκε η Άνοιξη. Καιρός να το καταλάβω.
Γύρισες αγαπητέ μου Λόκους από τις Μπαχάμες; Πώς πέρασες;
Κι είχαμε αφήσει - στο μπλογκ σου -μια ωραία συζήτηση στη μέση ...
Για τη φωνή της Μαρίας αξίζει να υποκλιθεί κανείς πολλές πολλές φορές.
όνειρο μαγικό!
με συγκίνηση σου γράφω που διήγειρες λησμονημένα και ευάλωτα συναισθήματα μέσα μου...
συγχαρητήρια και στους τρεις!
σε φιλώ και καλημέρα
Ελκυστή :-)
Λατρεύω το πιάνο.
Συγχαρητήρια σε όλους.
Η φωνή της κοπέλας, αγγίζει πολύ.
Η "μουσική" κατάσταση είναι δύσκολη και άδικη.
(Να ελπίζω Ελκυστή ότι άλλαξαν τα χρώματα) ;
Καλό μήνα.
@Φαίδρα Φις:
Όνειρα μαγικά και ονειρεμένα μας ακολουθούν και μας καθρίζουν για πάντα, πολύ φοβάμαι, στη ζωή μας.
Καλημέρα, καλησπέρα.
@Βάσσια:
Είδες ένα απλό πιάνο, που παίζει 5 συγχορδίες πόσο όμορφο είναι;
Σε μια εποχή που οι εταιρείες προωθούν τα "περίπλοκα" και τα "εξεζητημένα" γιατί δεν έχεουν άλλο τρόπο να προσεγγίσουν πελάτες - ακροατές τείνουμε να ξεχάσουμε την ομορφιά που κρυβει ένα απλό, ταπεινό πιάνο.
αρχίζω από τα δύσκολα. στην "θεαμάτων" θα σγουγγάριζα, εεθελοντικά ακόμα, προκειμένυ να παίρνω μάτι από πρόβες. άρα δεν είναι και λίγο που η κοπέλα επιβιώνει από κει, και μετά κάνει το κέφι της, κάνει και τους υπέροχους στίχους σου, μελωδικο τραγούδι. πολύ-πολύ καλοί και χαρά στο κουράγιο σας, πάντως. καταπληκτικό το πορτρέτο το θαλασσινό της άνοιξης,ασυνήθιστο!και ολίγο φθινοπωρινό, πολύ μ΄ άρεσε. it;s you!
Παρότι, Μαρία μου, δεν νομιμοποιούμαι να απαντήσω για την κοπέλα, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι γι αυτήν το να τραγουδάει δεν είναι απλά "κανω το κέφι μου" αλλά τρόπος ζωής.
Άσε που οι καλλιτέχνες είναι πλασμένοι για να βρίσκονται πανω στη σκηνή κι όχι από πίσω της. Ιδίως όταν αυτοί που βρίσκονται είναι αμφιβόλου ποιότητας. Γι αυτό όταν συμβιβάζονται καταρρακώνονται. Αλλά αρκετά με τη γκρίνια. Ναι η φωτό είναι δική μου, τραβηγμένη πριν 2 Κυριακές, λίγο πιο έξω από το Αίγιο. Η αλήθεια είναι ότι έψαχνα στο Διαδίκτυο να βρω μια κοπέλα ντυμένη μ' ένα εμπριμέ φόρεμα να περπατά μέσα στη θάλασσα ώστε να κολλάει καλύτερα με τους στίχους αλλά δεν βρήκα κι έτσι έβαλα μα δική μου.
Μπράβο παιδιά.Όμορφη μουσική.Με ταξίδεψε.
Λίγο ακόμα ελκυστή και θα βγείς απο τα δύσκολα
Νιώθω πως χρειάζονται και αυτά .Πρέπει να υπάρχουν κάπως ...ίσως
Καλώς επέστρεψες ανοιξιάτικος.Ανησύχησα ομολογώ. Η μουσική πολλές φορέες είναι μια κάποια λύση. Το χέρι που σε τραβάει κάτω, δες το ως χέρι.Απλώς
Πως δεν είδα (ο γιος μου παίζει πιάνο, παρ' ότι έχει κι ένα από τα εξεζητημένα)
:-)
Πολύ ωραία τραγούδια...νομίζω!
Όμορφα.
(Δεν περπατάει, αλλά ίσως είναι ικανοποιητική:
http://2.bp.blogspot.com/_23gGR76TdrU/RsgsnEdH1UI/AAAAAAAAAHw/YPAeS9uRJb0/s1600-h/feelings3.jpg)
χαίρομαι πολύ που σε βρήκα ...co-blogger ελκυστή...
συνέχισε να συνθέτεις...>)
Μπράβο, βρε παιδιά!
Πραγματικά, με άγγιξε. Τι υπέροχος που είναι όλος ο συνδυασμός αυτός!
Δε θέλω να σχολιάσω για την απογοήτευση των παιδιών, γιατί θα χάσω αυτή την τρυφερή αίσθηση που μου άφησε το κομμάτι... Το καομμάτι "τέχνη και ελληνική πραγματικότητα" θα το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή :( . Να τους δώσεις τα συγχαρητήριά μου και για σένα ένα γλυκό φιλί!
Τι καταπληκτική φωνή έχει αυτό το κορίτσι! Ούτε ξέρω πόση ώρα έχω ανοιχτό το blog σου, ακούω και ξανακούω αυτά τα τραγούδια. Πολύ καλή επίδραση επάνω μου. Είχα καιρό να περάσω, δικαιολογία για αρμένικη επίσκεψη. Να τα κάνεις όλα όμορφα.
Μόλις άκουσα αυτή τη φωνή
θυμήθηκα τα λόγια της μάννας μου σε παρόμοιες περιπτώσεις ...
"Ψιχαλίζει η πέτσα μου " μού 'λεγε
εννοώντας πως ανατρίχιασε απ' τη μαγεία
& την ευαισθησία της φωνής
των στίχων και της μουσικής ...
"Άμουσος" εγώ αν μη τι άλλο ...
άτυχο παιδί μεγαλωμένο σ' ένα
απομονωμένο επαρχιακό χωριό ...
"Μαγεμένος" αφίνω τη ζήλεια μου
ανακατωμένη με άπειρο θαυμασμό
ν' ακροαστεί τη δικιά σας "δημιουργία",
όπως και τα τραγουδάκια του γιού μου που τα κλέβω απ' τον υπολογιστή του για να στολίσω το Blogg μου ...
Ειλικρινά χάρηκα ...
Ωραία μουσικά βήματα, σαν μια "επιστροφή" σε κάτι πιο καθαρό.
Η φωτογραφία από πού είναι; Μου θύμισε λίγο τη Σάμο. Έχει ένα αντίστοιχο καμένο κτίριο [σχολείο ίσως].
Ο Ελκυστής είναι σπουδαίος συνθέτης, το ξέρω και μπορώ να το πιστοποιήσω. Το ότι η Μαρία, όμως, δεν δηλώνει πια μουσικός είναι ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά εγκλήματα που έχει διαπράξει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια.
Και το λεώ χωρίς ίχνος υπερβολής.
Καλώς μας ήρθες ανάσα με το το τόσο συμβολικό ψευδώνυμο και το ωραίο μπλογκ.
Τα "δυσκολα" είναι για να μας υπενθυμίζουν πόσο ωραία είναι τα αυτονόητα και τα βασικά.
Δεν έχω επιστρέψει ακόμα όπως θα ήθελα αγαπητέ 'Αλλε.
Επέτρεψε μου να διαφωνήσω: Η μουσική δεν είναι απλά μια κάποια λύση. Είναι το αντίδοτο. Τυχεροί όσοι μπορούν να το νιώσουν.
Μπράβο στο γιό σου Βάσια! Αν του αρέσει μην τον σταματήσεις όπως κάνουν οι περισσοτερες μανάδες όταν πολλαπλασιαστούν οι σχολικές υποχρεώσεις.
Εγώ πάντως να διευκρινήσω δεν παίζω πιάνο. Μόνο κιθάρα.
Doera:
Τα ωραια τραγούδια - επέτρεψε μου τη γλωσσοπλασία - δεν νομίζονται! Νιώθονται! Τα προσεγγίζεις πρώτα με το συναίσθημα. Όσο τυφλά και ψαχουλευτά μπορεί να σε αφήσει. Κάτι σε αγγίζει που μπορει να θες 2-3 λεπτά να καταλάβεις τί είναι αυτό.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Ευχαριστώ πολυ Vicky.Kαλώς μας ήρθες!
@izabet:
Και γω χάρηκα που σε βρήκα! Ευχαριστώ για τη προτροπή και συ συνέχισε τον αγώνα για τα περιβαντολλογικά.
Δεν είναι όλοι τυχεροί σαν κι εσένα Ξανθίππη μου που έχεις βρει το δρόμο σου.
Ανταποδίδω το γλυκό σου φιλί :)
Καιρό είχες να περασεις και μας έλλειψες Αίγλη. Πολύ ωραία η ευχή σου-θα προσπαθήσω να την πραγματοποιήσω.
Τί οξύμωρο σχήμα φιλε Side 21: Πως είναι δυνατόν να είσαι άτυχος που μεγάλωσες σε "απομονωμένο επαρχιακό χωριό"; Εγώ το θεωρώ μεγάλη τύχη.
Δεν νομίζω ότι είσαι "άμουσος", ουτε νομίζω ότι υπάρχουν τέτοιοι. Μου έδωσες μάλιστα την αντίθετη εντύπωση.
Χάρηκα για τη γνωριμία.
Καλώς ήρθες Sexton στο μικρό φτωχικό μου.
Η φωτογραφία είναι λίγο πιο έξω από το Αίγιο, σε μια παλιά αποθήκη.
@HL:
Θίγεις, με το οξύ σου βλέμμα, ένα πολύ σημαντικό θέμα της γενιάς μας γενικότερα, που χωράει πολύ-πολύ ανάλυση και πολλές αναρτήσεις. Το έγκλημα πάντως δεν είναι μόνο καλλιτεχνικό. Εχει πολλαπλές πτυχώσεις.
Σιγά μην τον σταματήσω, εδώ περιμένω πως και πως να πάει για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, και μακάρι να είχα την οικονομική δυνατότητα να σπούδαζε απευθείας εκεί.
Αγαπώ τη μουσική, άλλωστε ήμουν κι εγώ μαθήτρια μουσικής, άσχετα που δεν είχα μυαλό και τα παράτησα.
:-)
Μπράβο Βάσια! Έτσι σε θέλω!
Μεγαλύτερο Μπράβο όμως σου αξίζει γιατί μαθαίνεις από τα λάθη σου και δεν θες να τα κάνεις στο παιδί σου.
φάουλ γράψε μου, δεν εννοούσα ότι είναι καλά να συμβιβάζεται κανείς, απλά η "θεαμάτων" έτυχε να είναι παραγωγός μιας παράστασης που λάτρεψα, και ομολογουμένως κακώς, ταύτισα μήλα με πορτοκάλια. φυσικά και της αξίζουν τα καλύτερα της συνονόματής μου, αλλά λίγο ουτοπικό δεν είναι στην ψωροκώσταινα να θέλει κανείς να επιβιωσει από την τέχνη του? εδώ δεν γίνεται καλά-καλά με την επιστήμη... τουλάχιστον όμως διατηρεί τις αρχές που την καθιστούν τραγουδίστρια και όχι τραγουδιάρα, κι αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο, ας το εισπράξει η ίδια σαν μέγιστη επιτυχία. όπως και ότι επιτυχία είναι να κάνεις οτιδήποτε με αγάπη και γνησιότητα, και όχι αυτό που σε κάνει πλούσιο ή σουξέ. άλλωστε είναι γνωστό ότι υπάρχουν τα στερεότυπα που σε πάνε καρφί στην "επιτυχία" αυτού του τυπου, διαθέσιμα 24-7 σε όποιον τα επιλέγει. καλή δύναμη για την επιβίωση και καλή αδυναμία για την έκφραση λοιπόν και στους τρεις σας.
@ Μαρία:
Κανείς εχέφρων, και με μια ποιότητα άνθρωπος, δεν ταυτίζει την ευτυχία με την επιτυχία και τα σουξέ. Αυτά τα δύο τα ταυτίζουν τα λάιφ στάιλ περιοδικά και η τηλεόραση και επηρεάζουν αυτούς ου είναι επιρρεπείς. Το πρόβλημα είναι ότι ούτε το βασικό, δηλαδή να κάνεις στη ζωή σου αυτό που αγαπάς και αυτό για το οποίο είσαι πλασμένος. Βασικά πράγματα για την ευτυχία του καθενός και την ψυχική του ισορροπία. Αλλά όπως πολύ σωστά λες στην ψωροκώσταινα είναι ουτοπικό. Γι αυτό και ο ypocrite lecteur λέει ότι είναι μεγάλο καλλιτεχνικό έγκλημα που έχει διαπράξει η ελληνική κοινωνία.
ειμαι της γνώμης να χρησιμοποιούμε τις λέξεις με φειδώ.κάποτε κάποιος είπε ότι ένας άνθρωπος που εκφράζεται καλλιτεχνικά καιέχει και ταυτότητα, είναι απλά ζήτημα χρόνου να αναγνωριστεί.ο άνθρωπος που το είπε, είχε πιάσει τη κορυφή και τον πάτο, πολλές φορές στην μέχρι τότε σύντομη ζωή του, (γιατί ήταν και σχετικά νέος). ο καθένας που έχει φάει τα μούτρα του, ας το δει σαν εύνοια της τύχης, μπορεί να σου φανεί κουλό αυτό, απλά τα ΜΜΕ μας έχουν ποτίσει με την αντίληψη ότι η έκφραση είναι ένα πράγμα που απογειώνεται σαν πύραυλος, και εν συνεχεία γίνεται διάττων για πάντα (ή σχεδόν). και μη ξεχνάς ότι η τέχνη χρηματοδοτείτο ανέκαθεν από ολίγους, οι οποιοι και όριζαν το περιεχόμενο. δεν έχει αλλάξει κάτι, η αλυσίδα της παραγωγής τρέχει και απαιτεί εύπεπτα, fast, και φανταιζί προιόντα. επιλέγει κανείς τα δύσκολα μονοπάτια και ασκείται, ασκητικά. άλλωστε και η μη εμπλοκή στη παραγωγή έχει το μέγα χάρισμα της ελευθερίας. που το πάς κι αυτό? και με τί να το ανταλλάξεις? (αυτό ήθελα να πω και με το "κομμένο χέρι", στο οποίο θα επανέλθω, ελπίζω με μεγαλύτερη άνεση χρόνου)
Ταυτίζομαι απόλυτα με το σχόλιο σου Μαρία. Θυμήσου τη συζήτησή μας αυτή σε έξι μήνες (αν βασιστώ στις υποσχέσεις) από τώρα. Μη με ρωτάς γιατί- όταν θα έρθει η ώρα θα καταλάβεις.
Αυτό όμως που επισημαίνω είναι το αδιέξοδο μιας κοινωνίας (που κατά πολύ οφείλεται στο lifestyle) που αναγκάζει παιδιά με αδιαμφισβήτητο ταλέντο (όταν πχ ακούω τη Μελίνα Ασλανίδου να τραγουδάει μαζί με τον Νταλάρα και να μην μπορεί να πιάσει 2ες τρελαίνομαι!), σπουδές και μεράκι να κάνουν κάτι παραπλήσιο, κάτι υποκατάστατο, ένα συμβιβασμό για να επιβιώσουν. Φυσικά κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών και στην τελική, εμείς οι ίδιοι φταίμε για την κατάστασή μας.
Όμως το ζητούμενο άσχετα με το ποιος φταίει είναι - και είναι και ζητούμενο ολόκληρης της γενιάς μου - ότι όταν δεν κάνεις αυτό που σε γεμίζει, αυτό που λατρεύεις, αποκτάς χρόνιο πρόβλημα... Από μια μικρή μελαγχολία και απογοήτευση έως κόμπλεξ, αδικαιολόγητη οργή, αγένεια, κατάθλιψη κτλ κτλ.
Η εν λογω Μαρία πάντως, προς το παρόν, είναι μια χαρά.
Μαρία=ανυπόταχτη θάλασσα (ετυμολογικά). γι΄αυτο και το διάλεξα κι εγώ για ψευδώνυμο! σιγά που δε θάταν καλά!:)
πάντως τα συμπτώματα που αναφέρεις, είναι 100% ιάσιμα, κάτι σαν τα σπυριά της ανεμοβλογιάς, δεν μένει κανέναν σημάδι αν δε τα ξύσεις...
αν κάτι αξίζει και έξη, και δεκάεξη μήνες, αξίζει η αναμονη. στο μεταξύ ρίχνε κι εδώ τραγουδάκια, σημασια έχει που τα μοιραζόμαστε!
πάσχω από εθισμό κι εξάρτηση απ'αυτό το τραγούδι
Καλησπέρα,
Καίρο έχω να περάσω. Και νιώθω υπέροχα που είμαι εδώ τώρα. Καταρχήν μπράβο και στους τρεις. Νομίζω ότι τέτοιες μουσικές λείπουν απο τα αυτιά μας. Να λοιπόν που κάποιοι είναι εδώ και το παλεύουν ακόμα. Μέσα απο την απλότητα του είναι όσο γεμάτο θα΄θελα, μουσικά, στιχουργικά και ερμηνευτικά. Νότες όμορφες, καθαρές.
Χαιρετώ και τους τρεις και εύχομαι ότι καλύτερο. Μουσικά και όχι μόνο.
ΥΓ: Μαρία ΔΥΝΑΜΗ!
@Μαρία:
Αν και δεν είναι και τόσα πολλά για να χω συχνή τροφοδότηση, θα κάνω ότι μπορώ με τα τραγουδάκια Μαρία μου.
@Φαίφρα Φις:
Από τις πιο ωραίες εξαρτήσεις που έχω ακούσει! :)
@Χρύσα:
Πολύς κόσμος το παλεύει ακόμα απ' ότι σε καθημερινή βάση διαπιστώνω. Και ειδικά στο διαδύκτιο. Από τα ευχάριστα αυτής της τόσο αλλοπρόσαλης εποχής.
Η απλότητα σ' ένα τόσο δυσνόητο σύμπαν είναι, για μένα, το ζητούμενο και ίσως το αντίδοτο.
Δυστυχώς έχουν ξεχάσει την απλότητα... Όλοι. Χάνω καθημερινά φίλους και αγαπημένα πρόσωπα που πιάνονται από τίτλους και οικονομικά υπόβαθρα και ότι άλλο προτάσσει η εποχή μας. Και χάνουν εμένα (το λιγότερο), όλα αυτά τα όμορφα που δημιουργούν τα χέρια, την έννοια της ευτυχίας και της εσωτερικής ολοκλήρωσης... θα φανώ υπερβολική αν πω ότι χάνουν την ψυχή τους?
Προς τι τόση ανασφάλεια τελοσπάντων? Γιατί όλοι νοσούμε? (ευτυχώς σε διαφορετικό βαθμό)
Πολλά είπα και είναι και Κυριακή, καταθλιπτική.
Καληνύχτα...
Ελκυστά μου,
σας έχω πρόσκληση
θα έρθετε?
φιλιά
Καλή Ανάσταση Ελκυστή
:-)
Αγαπημένε Ελκυστή, σήμερα περνώ από δω για ευχές. Θα επανέλθω για ν' απολαύσω τις αναρτήσεις σου. Καλό πάσχα. Να περάσεις τέλεια. Να μοιραστείς στιγμές με τους αγαπημένους. Ανάσταση και άνοιξη και αγάπη.
@Φαίδρα,
Σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Το νέο μπλογκοπαίχνιδο είναι άλλη μια πρόκληση. Μου θυμίζει παρόμοια παιχνίδια που παίζαμε με φίλους μουσικούς όταν ήμασταν φοιτητές. Απαιτεί όμως σκέψη κι αρκετό χρόνο που δυστυχώς δεν διαθέτω και κατά τα φαινόμενα θα αργήσω (μπορεί και εβδομάδες) να αποκτήσω. Να ξέρεις οτι έστω και καθυστερημένα θα τιμήσω την πρόσκληση σου. Καλό Πάσχα.
δεν πειράζει,άργησε όσο θες και σ'ευχαριστώ πολύ,
καλή Ανάσταση
και φιλιά
Παραξενε , τις ευχες μου και παντα τετοια.
"Τυχεροί όσοι έχουν το αντίδοτο, τη μουσική". Κι εσείς οι τρεις δημιουργοί το έχετε, φίλε Ελκυστή. Ευχαριστούμε για το ονειρικό αυτό αντίδοτο. Πολύ λυπάμαι που απογοητεύτηκε η Μαρία, αλλά πιο πολύ που μένει αναξιοποίητη τέτοια φωνή!
Τι να πω; Καλό μήνα.
Ε, ψιτ, Ελκυστή;
Ελκυστή, για να θυμηθείς το Μεξικό (όχι θα το έχεις ξεχάσει) :-)
xasodikis
Που είσαι;;
:-)
πέρασα για ένα γειά!
Γεια!
Επέστρεφε...
Με μουσικές και λέξεις. Μην τις φοβάσαι
Δημοσίευση σχολίου